En prácticas

practicasMarina Losada Vicente. Érgome. Os pés buscan ás apalpadas as zapatillas. Da mesma maneira, achégome á persiana. Súboa. Abro a ventá e entra o aire fresco. Xa eu ben sabía que ía frío. Á esquerda da ventá, onde a deixei onte, a bata. Póñoa. Polo corredor, a man na parede confirma o camiño da cociña. Porta. Despensa, vaso, billa de auga. Caixón. Caixa das pílulas. Trago unha. Pouso o vaso no vertedoiro. A orde facilita cada movemento.

De novo, coa man na parede facendo de guía, vou ao cuarto de baño. Tapa do váter, súboa. Sento. Mexo. Papel, límpome. Tapa do váter, báixoa. Toco a pía, a billa, o xabón, a billa de novo. Lávome. Toalla. Repito o xogo ás escarranchadas no bidé, como hai moitos anos. Localizo o cepillo de púas grosas. Desenredo o pelo. Man na parede do corredor. O tacto facilita cada movemento.

            Baixo a man da parede, dou os pasos que xa teño contados, sete, ata a cómoda.  Caixón de arriba, braga. A primeira que me vén á man, tanto me ten. Caixón pequeno, calcetíns de algodón negro, espero -no traballo non os queren de cores-. Dous pasos e sento na cadeira. A roupa de onte está limpa, seino. Eu non tanto, pero contabilizo ao meu favor o tempo da ducha que non darei. Sen apuro, busco o colgadoiro da bata. A calma facilita cada movemento.

            Non tomar café é, tamén, tempo que aforro. No taquillón da entrada deixei o bolso coas chaves. Debaixo, o paraugas. No colgadoiro, a cazadora. Pegadas á parede, as botas da empresa. Cálzoas. As zapatillas quedan xusto onde estaban as botas. Ao seu carón, a bolsa con dúas pezas de froita moi ben madura, que me alegrarán o día. Con coidado, gárdoas no bolso, antes de que se fagan puré. A precisión facilita cada movemento.

            Tropezo coa bolsa do lixo, primeiro. Recólloa, e coa vasoira despois. Onte rompín un xerro e esquecinme dela. Tento a pechadura da porta, a altura mesmo do segundo botón da cazadora. Pouso o lixo no chan, onde queda. Das tres chaves, a máis estreita. Xa na rúa, retiro unha fía da bota esquerda, que me avisou mamá cando lle deixei a filla. A memoria facilita cada movemento.

            No peto da cazadora, o aviso de “suspensión” da electricidade. Mañá, 4 de decembro cortaranme a luz, precintaranme non sei aínda o que. As honras están feitas, levo tres días co machete do contador abaixado. A asistenta social quedará contenta. Aseguroume que ninguén entraría na miña casa para cortarme a luz. E tiña razón, podendo facelo eu, consumidora vulnerable en prácticas!

5 comentarios en “En prácticas

  1. Pues, espero que las editoriales no imiten a la mayoría de los canales televisivos que, en lugar de mirar los contenidos miran la audiencia.
    Sé, que te la publicarán, y espero poder felicitarte in situ.
    Bicos.

  2. Boa tarde Magdalena. O libro está sen publicar, en espera de valoración por quens saben. Non podo asegurar que cumpra cos parámetros que necesita unha editorial. Gocei con cada páxina, tamén coas que acabaron na papeleira. E aprendín algo de min mesma en cada avance. Aínda que non chegue a publicarse ten valido a pena. Grazas polo teu interese. Bicos

  3. Ya me dirás su título. Creo entender que ya la has presentado; de haberlo sabido no faltaría a la cita.
    Por lo que te he leído, sé que se tendrá en consideración esa particularidad en la narrativa que tú le aportas.
    Gracias, Marina, la leeré. Suerte, y besiños palmeiráns.

  4. Pois si, Magdalena, teño escrito unha novela. Leva un ano de repouso e esta semana tocoulle sair a porse en valor. Veremos que opinan as persoas que saben. Eu, mentras tanto, sego contando anacos de vivencias moi reais en formato ficción. Bicos

  5. Boas tardes, Marina:
    Hoy estuve en tu tierra; preciosa mañana disfrutada a tope mirando el plácido mar después de que la lluvia y el viento decidieran darle una tregua al mundo.
    ¿ Qué voy a decirte de tu novedosa entrada ? Simplemente preguntarte si has escrito alguna novela. Si lo has hecho, dame el título. Si no la has escrito, no te entretengas y hazlo. Facilita cada movimiento con orden, con calma, con precisión y con memoria esa faena pendiente.
    Te lo dice una consumidora de letras impresas, y también de luz.
    Besiños palmeiráns.

Deixa una resposta a Magdalena Cancelar a resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *