Pretérito perfecto

flechas-del-analisis-logicoAntón Riveiro Coello. Na política a estratexia do verbo é ben importante. Agora, o que é xa non é senón que foi. Vale isto para a culpa, os insultos e as mudas. Todo é variable, como diría Groucho, estes son os meus principios, se non lle gustan teño outros. Non pasa nada. Tanto ten a distancia que haxa entre unha palabra e outra, entre unha campaña e outra. O importante é usar ben o verbo. Os partidos políticos non se diferencian alá moito dun equipo de fútbol. Pódese mudar un ataque furibundo por unha estratexia máis defensiva. O importante é que as bancadas estean cheas e contentas. Curiosamente, acabamos de ver que os partidos que querían ocupar o centro, xogaron ao ataque, e os que ocuparon os extremos, xogaron á defensiva. Iso si, xa se nos anuncia que no partido de volta vai haber cambios e que o que foi xa non será. Veremos se vale con cambiar o verbo ou hai que cambiar o adestrador. Todo isto fai que lembre unha anécdota de hai uns anos en Boiro, onde o tempo verbal adoita mudar dun xeito ben curioso no caso do pretérito perfecto (andei por andín, por exemplo). Seica a inspección educativa fixo unha reunión de varios directores dos centros con nais e pais do alumnado para trataren un asunto de suma importancia no eido escolar. A discusión disque virou tensa e un pai, concelleiro, levado pola euforia do momento, empoleirouse no seu asento e, para lles dar autoridade ás súas teses, lembrou o seu currículo co verbo local: “porque eu fundín a Asociación de A, fundín o Club de B, fundín o equipo de C… Mentres erguía a súa morea de méritos fundacionais, o inspector, que viña da Coruña e non estaba ao tanto do desvío verbal, rosmoulle a unha das directoras que aquel home era un matón. E ela, estrañada, díxolle que só era un político.

8 comentarios en “Pretérito perfecto

  1. Grazas, Naty. A verdade é que todos aprendemos sempre algo aquí. Non só por quen publica senón tamén por quen replica. Esas son as boas conversas.
    Bicos

  2. Disculpar ya que, sin querer, se me han ido dos textos “del mismo palo”. Mira que si en vez de ser cortos, son extralargos…Me luzco.¡Uff! Menos mal que eran cortitos. Perdón.

  3. Antón: Tu narrativa, artículo, o como queramos llamarle, sobre “Pretérito perfecto”, me ha parecido genial, y con un cierto sentido del humor que tanto bien nos hace en esta sociedad de tanta crispación política, entre otras. Disfruto y me instruyo un montón con lo que escribís. También deseo elogiar, los comentarios de esas dos estupendas comentaristas, como son Carmen y Magdalena. Mi admiración a todos, desde este bello rincón de Palmeira.

  4. Antón: Tu narrativa, artículo, o como queramos llamarle, sobre “Pretérito perfecto”. Me ha parecido estupendo, y “regado” con cierto sentido del humor, que tanto nos hace falta, en esta sociedad de tanta crispación política, entre otras. Disfruto y me instruyo un montón con lo que escribís. También deseo elogiar, los comentarios de esas dos estupendas comentaristas, como son Carmen y Magdalena. Mi admiración a todos, desde este bello rincón de Palmeira.

  5. De ese desvío verbal también hacemos uso los palmeiranes para desesperación del gramático. Palmeira dista de Ribeira solamente cuatro kilómetros, da Pobra, tres, y creo que ese “fundín” solo lo utilizamos nosotros. Hay también una palabra “jabuchas” que fuera de Palmeira nadie la conoce, “as jabuchas” son las cosquillas.
    Y como acabas con la palabra “político”, vamos con otro:
    El ministro José Solís, defendía un proyecto de ley que perjudicaba al latín y beneficiaba al deporte. “¡ Menos latín y más deporte !” proclamó desde la tribuna de los oradores. La defensa del latín no se hizo esperar. “Señor ministro. Gracias al latín, ustedes los de Cabra, se llaman egrabrenses”.
    Besiños palmeiráns, benquerido Antón.

Deixa una resposta a Natividad Rey Cancelar a resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *