Galicia e os galegos na poesía castelá XLVI. José González Carbalho

coroaRomán Arén. Foi José González Carbalho (1901-1958) un poeta, xornalista, narrador e dramaturgo de orixe galega, autor de Campanas en la tarde (1922), El ángel harapiento (1937), Sólo en el tiempo (1943), Canciones de la primera noche (1946) e, xa póstumas, El río que no vuelve (1959) e Cornamusa (1969). Defendeu o galego en tempos difíciles e profundo admirador de Rosalía de Castro. Amigo de Rafael Alberti e de Pablo Neruda, autor de “Idioma y poesía gallega” (1953), visitou Galicia en 1935. En 1954 publicou Libro de canciones para Rosalía en Bos Aires. Tras o opúsculo de 1929, en galego, O meu homenaxe a Rosalía de Castro de Xoán Fernández Merino, é o segundo libro poético dedicado á autora de Cantares Gallegos, o terceiro publicárao Helena Villar Janeiro en 1985, Rosalía no espello. Un dos poemas, “El guía”, é unha lembranza do pai do autor e do seu amor por Rosalía:

Mi padre levantaba/la frente de tus versos/y eran sus ojos lluvia,/Galicia con sus cielos.

O poema “Historia” aproveita a mitoloxía arredor do nacemento rosaliano:

No nació de mujer/y varón./Viene de una nación.

Para concluír:

Que no pudo nacer/de mujer y varón/quien el verbo sería,/y alma de una nación.

Pero eu prefiro o poema “Cementerio de Adina”, que é un poema bilingüe:

rosalíaSola, al sol, por el camino,/con pie menudo y ligero./Salió de la casa,/llegó al cementerio./N’a tomba qu’ela buscaba/soio iba a chorar o vento./Sola, al sol, entre los cantos/sola, alegre con sus rezos,/pequeña entre los olivos,/ligera en un mundo quieto./Lenes paxaros cantaban/e baixo falaba cregos./Iba entre las tumbas/casi sin aliento,/buscó la más pobre,/sin cruz y sin cerco,/la que no tenía/ni el nombre del muerto./Allí arrodillóse/perdida en el tiempo./Caíanlle somas/como érbas d’o ceo.

Dende que en 1857 Rosalía foi cantada por Aurelio Aguirre, é un dos grandes “temas” da poesía galega con centos de textos, mais tamén foi cantada en catalán (Espriu, por exemplo), e castelán, en inglés e en francés. Cos poetas hispanoamericanos, sobre todo arxentinos, xa se podería facer un volume: Francisco L. Bernárdez, González Carbalho, Angel Augier, Ribera Chevremont, capdevila, Molinari, Aramburu, Gómez Paz, Gutiérrez Vega, Bufano…

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *