Glasses

SOFALois Agrelo Arxóns. Parece que un tipo quedou a durmir nos sofás da facultade. Un tío pelado de gafas. Non se move moito. As estudantes mírano polo recuncho do ollo mentres mastigan a tortilla rodeada de pan. Moveuse. Xirou un pouco cara a un lado. Agora ten as gafas medio descolocadas e comezan a pingarlle unhas babuxas que baixan lentamente pola comisura, acercándose ameazantes ao coiro granate do sofá. Algunhas persoas atopan divertido o caso, coma aquel notas de rastas que agarda polo noxento café de máquina; non deixa de intercambiar miradas co móbil, a barra de progreso da máquina e o individuo de gafas. É o que é. Un auténtico individuo. Un suxeito, incluso, igual que no parte da tele. «O suxeito, duns 29 anos, forzou a entrada ao edificio portando unha escopeta». O suxeito, duns 31 anos, manchou de babuxas o sofá da facultade mentres durmía como unha pedra. O individuo, de non máis de 23, colleu o café da máquina e dirixiuse aos ascensores, compartindo finalmente cun grupo de rapazas de primeiro curso. O tipo volveuse mover. Esta vez está case xirado de todo, o seu plan semella poñerse de lado e apoiar a bochecha contra o confortable material sintético. Pero impídenllo as gafas. Que estará soñando? Ao mellor soamente finxe que dorme e está meditando moi concentrado. Tamén aproveitou para gardar as babuxas no buzón. A epiderme do sofá está fóra de perigo. Non así as lentes do tipo, de montura fina. Neste momento están soportando unha tensión, así a ollo, de corenta quilopascais. A variña apértase contra o cranio liso do tipo e a bisagra contorsiónase coma se participase no Cirque du Soleil. Caéronlle. Dá unha volta cara ao outro lado. Instinto fight ou flight. Escóitase un flight no hall. Uns cantos soltan unha risiña estúpida. Insatisfeito coa posición actual, volve facer outros 180, precipitándose ao desastre rapidamente. Sen saber como, esmaga as lentes coa caluga suave. Puntas de cristal penetran levemente. El nota un picor, que atende coa man inconsciente, afianzando a posición dos cristais, os cales teñen agora visos de alcanzar óso. Que pensará no soño? «Algo pasa na miña cabeza e non sei o que, vou empurrar?» Novamente risco de babuxas. De súpeto soa o timbre, é a hora da clase. O tipo esperta sobresaltado, dáse conta do percal, bota man da súa funda de guitarra e saca un spray anti-cristais co que limpa o pescozo. Achégase a máquina de café e mete cincuenta céntimos exactos. -Eh, que escribes, meu?

-Nada.

Un comentario en “Glasses

  1. Sentada ante la televisión y comiendo un bocadillo de tortilla, veo las cumbres del Himalaya donde nace el río Ganges. En la helada cordillera al lado de un quebrantahuesos hay un tipo dormido. Yo le doy mi bocadillo al ave de gran tamaño para que no dañe al tipo que allí dormita. Da la impresión de que aquel hombre se encuentra tan cómodo como si estuviese en un sofá ya que por la comisura izquierda de su boca corre un reguero de baba como si de un pequeño afluente del Ganges se tratara. El sujeto de unos treinta años tiene puestas unas gafas oscuras de nieve. La patilla de las mismas al soportar la presión contra la piedra se incrusta en la sien del individuo provocando una pequeña hemorragia de la que el gran quebrantahuesos succiona. Lanzo una piedra con el ánimo de que aquel tipo se despierte, y así es. Se incorpora y agarra la guitarra, se vuelve y me dice _ Eh , ¿ qué miras ?

    En aquel momento suena el timbre de la puerta y despierto.
    Quince minutos antes de sentarme delante del televisor para ver el reportaje del Ganges, había leído el hermoso artículo de Lois Agrelo Arxóns. Me levanto y abro la puerta.
    Es mi marido. Pregunta, ¿ Qué haces ? y yo contesto -” Nada, estaba soñando”
    Saludos palmeiráns, Lois.

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *