Surrealistic Pillow, o gran de ouro de Jefferson Airplane

jeffGonzalo Trasbach. O terceiro gran de ouro, segundo, claro está, o noso criterio, da colleita do 1967 chegou o 20 de febreiro da man de Jefferson Airplane: “Surrealistic Pillow”. Anunciando o “verán do amor”, que se celebraría meses despois en San Francisco, irrompeu coma un cabalo ao galope un disco que acadaría un inesperado éxito, pero sobre todo adquiriu un enorme valor conxuntural: converteuse no álbum tótem da escena hippy da cidade californiana, grazas a un tema que foi súper vendas en todo o mundo: Somebody To Love.

Pero o mesmo éxito conseguiu White Rabbit, donde Grace Slick recorría a Lewis Carroll e a súa Alicia para tecer unha mensaxe final que acabou adaptada coma un dos lemas da psicodelia: Feed Your Head. A vocalista Grace Slick e o batería Spencer Dryden uníronse a Jefferson logo da saída deste banda de Signe Andersen y SKip Spencer. Coa súa chegada, o grupo erixiuse nun referente do rock ácido e aspiraba a converterse nos Byrds de San Francisco. Aínda que Marty Balin, Paul Kantner y Jorma Kaukonen (máis o baixista Jack Casady) eran bos compositores, o ritmo máis convulsivo aportado por Dryden e, sobre todo, a afiada voz e moi persoal entoación de Grace resultaron claves para o lanzamento do conxunto ao estrellato.

Segundo conta a lenda, Jerry García (Grateful Dead) exerceu a súa influenza musical e espiritual para que se gravase un disco que, ademais dos dous hits mencionados, contén outros magníficos temas coma pode ser o melódico My Best Friend, a fermosa balada Today, así coma a moi lisérxica Plastic Fantastic Lover. “Surrealistic Pillow” sitúase a medio camiño entre o seu pretérito folk rock e o rock ácido máis electrónico e duro de “After Bathing at Baxter’s” (1968), “Crown of Creation” (1968) e “Volunteers” (1969).

5 comentarios en “Surrealistic Pillow, o gran de ouro de Jefferson Airplane

  1. Querido Gonzalo, escuchando música nunca se pierde el tiempo y tú lo estás demostrando. Además del trabajo ( se palpa que lo elaboras a conciencia ) está el conocimiento. Una persona puede afanarse en querer hacer las cosas bien pero, si no tiene formación, el soporte, el pilar, se tambalea.
    Espero que lo hayas pasado bien.
    Hasta mañana colega.

    1. Buenas noches, Pedro. No hace falta tanta reverencia. Gracias, muchas gracias por tus ánimos. Es un placer leerte otra vez en este espacio.

  2. Querido Gonzalo : Yo, contigo me quedo alucinada. Si no te conociera personalmente creería que eras de la edad de mis hijos. ¿ Como es posible que sepas tantísimo de cantantes ingleses, americanos etc,etc… Mira, en estos instantes creo que vendería mi alma al diablo, ( bueno, tanto como eso creo que no ) pero daría algo importante por saber un poquito de lo que tu sabes de música para poder decirte si Jefferson, Grace Slick, Marty Balin, Paul Kantner y esa larga relación de cantantes de los que hablas con tanto conocimiento, eran de mi preferencia o todo lo contrario. Pero como de todos los que nombras no conozco más que a Lewis Carroll porque un día mientras me miraba al espejo me lo presentó mi amiga Alicia, de los demás no puedo decirte ni muu. Y no sabes cuanto lo siento.
    De todas maneras quiero que sepas que siempre espero por tus valiosos artículos y que me encanta leerlos porque me dejas anonadada.
    Un abrazo de esta inarmónica y desafinada amiga que te aprecia y se precia de tenerte como tal. Un bico

    1. Boas tardes. Perdoa que tardara en responder. Estiven fóra da casa varios días. Gracias polos teus eloxios, Magdalena. Insisto. Non é tanto. É traballo, non coñecemento. Ademais, saber de música é outra cousa. Talvez teña que ver con ese “balbuceo” do que falaba ou aínda fala George Steiner. En calquera caso, teño moitos anos e perdín (ou non, depende; e aíndo o perdo) moito tempo escoitando os discos dos amigos que tiven na universidade. Eles foron os que me puxeron no camiño e os que me abriron ás diferentes correntes. Dalgunhas aínda sego sendo fan. Doutras xa non. Agora só me estou lembrando dalgunhos do discos daquela época. Eu só puxen o traballo para recopilar información e volver a escoitar as cancións.

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *