Palabras con memoria

Matalobos
Matalobos

Francisco Ant. Vidal Blanco. Men-tres a edición de libros en castelán, catalán e vasco aumenta, en galego cae máis dun 13 %, segundo publicou o Mi-nisterio de Educación e Cultura. E falando con amigos escritores, todos me din o mesmo, que teñen o caixón ateigado de orixinais que as editoriais, por lóxica comercial máis ca por interese literario, non se molestan en editar. Á fin o negocio é o negocio e as almiñas da caridade sono mentres se poida asegurar un bo número de vendas. A realidade, segundo me comenta un editor, é que a edición en galego baixou a niveles de hai vinte anos.

O tema preocupa, porque como dicía a Pardo Bazán, o escrito permanece, e neste caso permanece preservando un idioma que cada día está perdendo máis lectores e falantes, porque certas modas, verdadeiras ditaduras do comercio, o puxeron como unha antigalla que nin serve como vintage. Hai uns días publicouse unha reportaxe sobre o crecemento da literatura nórdica grazas a unhas políticas de axuda e difusión para que os escritores produzan obras que son traducidas e promocionadas en todo o mundo ata converterse nunha moda que lle rende uns gorentosos beneficios ás arcas do estado. E iso que a poboación de fala norueguesa, islandesa ou sueca pouco máis é que a galega. E polo que leo e entendo, aló non hai mellores escritores ca en Galicia. Pero aínda lamentando esta eiva, francamente, máis co interese comercial das editoriais, preocúpame a perda do idioma, cada vez máis restrinxido, e con el a perda de palabras que levan en si toda a historia e razón de ser de cada cousa que nomean.

palabrasO que non sei é se o galego xa se considera en tal perigo de morte que debamos ir pensando en embalsamalo, como, polo que acabo de saber é o que pretende facer coas linguas minoritarias e moribundas a National Poetry Library, quen en colaboración coa BBC vén de facer un chamamento dentro do Día Nacional da Poesía para deixar constancia delas, tras facerse eco dunha estimación da Unesco segundo a cal a metade dos idiomas de hoxe en día non terán falantes para finais do presente século. Así pois comisionaron a varios poetas co encargo de buscar, escribir, recitar e gardar poemas daqueles usos idiomáticos dos que quedan moi poucos falantes, e aínda piden que se lles envíen poemas escritos ou lidos en calquera daqueles ós que poden chegar antes do seu fenecemento definitivo, seguros como están de que a perda dunha lingua é unha perda para toda a humanidade. De feito aseguran que xa se está perdendo unha lingua cada dúas semanas, e con cada unha delas pérdese unha maneira propia de contar, de dicir e de definir o mundo.

Un comentario en “Palabras con memoria

  1. Buenos días, querido Francisco; antes de salir para el cementerio quiero contestar a tu interesante y muy razonable artículo. Yo no escribo en gallego porque cometería más aberraciones gramaticales que en las que ya incurro con el castellano, pero leer, leo tanto en un idioma como en el otro. Te diré más, la preferencia por el gallego supera al idioma con el que aprendí a leer. No obstante, comprendo que las que tienen mi edad, que seguramente seamos las que más leamos( la juventud lee wassapps) leemos con más soltura el castellano. El otro día le presté un libro a una amiga, no suelo hacerlo porque cuando te los devuelven, si lo hacen, vienen para el arrastre,pero ella es de las que antes de leer, le acarician el lomo con cariño, por eso se los presto. Era el precioso libro de nuestro vecino Manuel Gago, O anxo negro. Hace unos días le pregunté que le parecía la novela y me contestó que estaba muy bien pero que al ser en gallego tenía que leerlo con mucha calma porque le costaba más y tenía que releer algunos párrafos. Yo creo que ahí estriba el problema. La gente compra más en castellano y es una pena.
    Lo de la ( Asociación de Escritores en Lingua Galega) me parece genial. Suerte.
    Biquiños palmeiráns.

Deixa una resposta a Magdalena Cancelar a resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *