4 comentarios en “Silencio

  1. Bos días, Ramiro:

    Hai unha novela que se chama “El casado imperfecto” de Fernando Díaz-Plaja, que di esto: “Una puerta que se cierra incomunica, y para restablecer la comunicación hay que abrirla de nuevo.
    Abrir una puerta físicamente es fácil. Espiritualmente, es muy difícil, porque para el que lo haga significa algo tan importante como su rendición. Quien la abra de nuevo es el rendido”.

    E verdade que ás veces é necesario abrir portas e deixar a vanidade a un lado, pero depende do porqué .
    Outras veces, é mellor deixala cerradiña para sempre.

    Saudos palmeiráns, Ramiro.

    1. Eu creo, Magdalena, que sobre se a porta ha de estar aberta ou pechada só poden opinar aquelas persoas que están, nese momento e lugar, a cada en seu lado dela.

  2. Hai momentos definitivos. Non é recomendable volver a vista para quedar, como Lot, empedrada/o no pasado. Fala o silencio. O primeiro chanzo para emprender un camiño novo. Bo día, cafeteteiros, Ramiro. Apertas.

    1. Non sei Mauricia. Non será que o pasado nunca se foi, nunca se vai? O que non da chegado, nunca, e o mañá.
      O da muller de Lot ten moito de obradoiro de escritura creativa, non cres? Apertas

Deixa una resposta a Mauricia Ces Quintans Cancelar a resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *