Fidel Vidal. As novas, tiradas do xornal Sermos Galiza (24 de outubro de 20l6), son as seguintes:

1. A “cesta finlandesa” de Feijóo exclúe o galego. “Desde o 1 de agosto entréganse a todas as crianzas que nacen en Galiza a coñecida como cesta finlandesa, a Cesta Benvida, un agasallo que a Xunta inclúe dentro do Programa de apoio á natalidade.” A cesta contén produtos para o coidado do bebé, cremas ou aceites, téxtiles, libros, CD de arrolos e unha guía para pais e nais. O goberno de Feijóo presentou esta iniciativa como unha equivalencia coa caixa finlandesa que desde os anos 30 reciben todas as familias de Finlandia. Mentres a caixa finlandesa inclúe un libro en finés, a lingua propia de Finlandia (que estivo a piques de desaparecer), a Xunta distribúe na súa libros en castelán, “vulnerando as leis a favor do galego”, lembra Marcos Maceira.

2. A Consellaría do mar edita un libro en castelán destinado ás crianzas para que coman peixe.

“Os arroases, que vinculan a sardiña, o xurelo, o rodaballo, o mexillón, a troita, o lirio e a pescada con superpoderes, veñen de cobrar vida no audiovisual, cuns debuxos animados, e tamén foron representados en obras teatrais e estampados en libros. Aínda que existe unha versión dixital e en papel do libro, a Xunta de Galiza está a distribuír nos centros de ensino públicos os contos en castelán baixo o título Los Arroases. Su primera aventura.”

3. A precaria situación do galego en infantil centra a Revista galega de Educación. “O novo número da Revista Galega de Educación céntrase na preocupante situación do galego na etapa infantil, de modo que recolle unha serie de traballos que constatan a práctica exclusión da lingua galega entre as crianzas.”

“Na presentación, que tivo lugar na sede da Real Academia Galega, Mariló Candedo, presidenta de Nova Escola Galega, expuxo que o novo volume pretende contribuír á reflexión no mundo educativo, e en toda a sociedade, sobre a lingua propia na educación das crianzas. Sinalou que a lingua `está atravesando un momento realmente malo’, debido ao chamado Decreto do plurilingüismo, que reduce a presenza do idioma propio no ensino.”

O Discurso. Precedido de tres palabras tomadas por Marina Mayoral, Domingo García-Sabell e Carlos Casares, foi o discurso de peche na celebración pola estrea do Centro de Investigacións Lingüísticas e Literarias Ramón Piñeiro, do que extraemos estes parágrafos:

“Insto, pois, a que todos, sen distincións ideolóxicas ou de intereses particularistas, lle deámo-lo noso apoio a este Centro –e outros do seu mesmo carácter xa creados- porque así será posible chegar á meta fixada: que a nosa lingua sexa bandeira de tódolos galegos e a nosa cultura sexa recoñecida no seu valor intrínseco.”

 “De certo, a loita pola conservación da nosa lingua e o seu emprego polos nosos escritores é unha contribución máis que estimable –e desde logo imprescindible- ó noso acervo espiritual e cultural. Para afianzalo e darlle pulo están a iniciativa social e o xenio individual; para non esquecelo, para non perdelo, para divulgalo entre a comunidade están dunha banda, as institucións que corresponden ó ámbito do ensino  e formación; doutra os centros de estudio e investigación como este.”

 “Nel [Ramón Piñeiro] podemos personificar, mellor ca en ningún outro, a mesura harmónica de pulo político e vida cultural para facer Galicia (…) A súa aposta galeguista foi por un proceso de política cultural para, segundo el deixou dito: Transformar, mediante a defensa do idioma, a unidade sentimental do pobo galego en unidade de acción.” Asinados polo entón Presidente da Xunta Manuel Fraga Iribarne (!!) (Lembranza de Ramón Piñeiro, Catro discursos, 1994).Vivir para ver.