Pilar Sampedro. Cando abrimos o novo calendario acoden revoando os centenarios, aniversarios e outras datas que son motivo de celebración.
Daquela descubrimos que no 2022 cúmprese un século da publicación do Ulises de Joyce, esa obra moito máis citada ca lida. Seguir lendo De centenarios
Marina Losada Vicente. Quedou bloqueada diante da pregunta. Volveron á súa cabeza as noites nas que durmía na fronteira, presa do medo. Tanto, que cando rematou o pesadelo, non soubo volver a normalidade, nin querendo. Só unha vez -unha chamada do baleiro- atreveuse a percorrer todo o campo de batalla, que non era tanto, dous con cincuenta e seis metros cadrados, mais a desolación levou aos seus ósos a repregarse. Seguir lendo Un trinta e cinco
Fidel Vidal. Quen son papá e mamá? Os directores de cine clásico expresan ben o comezo da historia. Un cuarto pechado, o pai fóra paseando nervioso, unha muller que sobe cunha ola de auga quente, o pai pasea, fuma, volve, vai e vén polo corredor. Un silencio tenso. De súpeto o pranto dun neno: unha nova vida entra na casa. Do pranto á metáfora. Que comunica máis, un discurso ou o rebulir dun novo ser no ventre da nai? Un parrafeo, un pranto, ou unha mirada fugaz e de esguello? Que llo pregunten a Baudelaire. Por non falar dos ollos do fillo cravados nos da nai, ese primeiro enganche dual dunha penetrante unión. A mirada… Comprobade o efecto que ten o simple feito de colocar uns “ollos”, uns botóns, a calquera obxecto ou garabato. Seguir lendo Papá e mamá
Oliveira Casal. Algunhas mañás, de cando en vez, abrimos os ollos á paisaxe. Como se non tivese estado aí o día anterior. Como se alguén amañase para nós un decorado. A luz ilumina e configura o mundo. Como vampiros que descorren o pano da morte, miramos o universo con ollos novos. Seguir lendo Da outra banda da ponte de Brooklyn