Emilio Castro. Chove. Coma case sempre neste infindo inverno no que nos tocou vivir. Cento e pico de días ao ano chove na miña aldea, polo menos. Ou sexa que se alguén viñese de visita dous días, un polo menos chovería. Os paxaros na miña aldea emiten un rechouchío fuxidío e fan un balbordo do demo Seguir lendo Tempos idos
Arquivo da categoría: Emilio Castro
Aquelas festas do Patrón
Emilio Castro Fustes. Sorrío ao atopar a imaxe que acompaña este texto, entre as láminas dun vello álbum, sobre o que se derramou inexorablemente o tempo. A instantánea corresponde a un día do Patrón aló polos primeiros anos da década dos 60 do século pasado. Madía leva que perdera nitidez e que moitas desas vidas xa teñan caducado. Seguir lendo Aquelas festas do Patrón
Virus rampante, café andante
Emilio Castro. Esta infinda pandemia que nos vai comendo a vida de maneiras moi diversas e sofisticadas tamén nos vai ensinando a capacidade e tenacidade humana para superala e transformala. ” El tiempo que tenemos no es corto; pero perdiendo mucho de él, hacemos que lo sea, y la vida es suficientemente larga para ejecutar en ella cosas grandes, si la empleáremos bien”. Con este sabio consello que lle dá Séneca a Paulino[1] habemos de enfrontar o tempo que nos toca vivir e esquecer que de nada serve queixarnos e enredarnos na calidade e composición das máscaras, na bondade ou nos perigos das vacinas Seguir lendo Virus rampante, café andante