X. Ricardo Losada. Non coñezo persoalmente a Miguel Anxo Murado, nin ganas teño. Estou seguro de que me ía decepcionar, xa que é imposible que estea á altura dos seus escritos. Compróboo unha vez máis co seu último libro, Tres minutos no aire, que recolle as súas colaboracións entre 2006 e 2009 no programa Diario cultural da Radio Galega, 83 pequenos ensaios, no sentido do seu admirado Montaigne: reflexións racionalistas sobre un sutil fondo de lirismo e ironía que mesturan nun todo desesperación e esperanza, desilusión e entusiasmo, paixón e frialdade. Nada máis recomendable para estes tempos de populismo e polarización que o libro dun escritor que renega do intelectual predicador e reivindica o intelectual escéptico. Continue reading Tres minutos no aire, de Miguel Anxo Murado →

X. Ricardo Losada. Visitei a Cidade da Cultura para ver a exposición Castelao maxistral. No vestíbulo a recepcionista preguntoume de onde viña e, ao revelarlle de Rianxo, mostroume un rito de complicidade que me encheu de orgullo. Un orgullo que foi a causa de que no último momento decidise facer a visita guiada, algo ao que sempre me nego. Infórmome previa e posteriormente, pero a visita a un museo enfócoa como un paseo polo monte ou por unha vila descoñecida. Sen que ninguén me guíe a mirada, o pensamento ou a emoción. Se na exposición chove, quero dicir que chove. Se na exposición mexan por min, quero dicir que mexan por min. Algo que, nas visitas guiadas, é moi difícil de conseguir. Continue reading Unha das primeiras leccións da vida →

X. Ricardo Losada. Saio dunha clase na que expliquei por que Platón dicía que filosofar é prepararse para a morte, e atópome unha noticia na prensa sobre unha funeraria italiana chamada Taffo que usa o humor nos seus anuncios publicitarios. Continue reading Unha funeraria cómica →

X. Ricardo Losada. Nun comentario neste mesmo blog afirmei que cando lía a Kant sentía ter a idade que teño, e cando lía a Nietzsche, a dun adolescente. E pedíalle a Magdalena, a miña interlocutora, que adiviñase a cal dos dous lle dedicaba máis lecturas. Continue reading Engurras descolocadas →