X. Ricardo Losada. Hai anos que un filósofo norteamericano chamado Peter Singer falou da necesidade de pór no centro do debate o tema dos dereitos dos animais, comezando polos grandes simios pois son os máis parecidos a nós e teñen capacidade de sufrimento. A nivel filosófico o debate pódese resumir nesta pregunta: teñen dereitos os animais, e os seres humanos debemos recoñecerllos Continue reading Deuses con forma de can →

X. Ricardo Losada. O esmoleiro pediulle cinco pesetas. “Aí tes, tres”, díxolle Faustino Rey Romero, “quédoche a deber dúas”. E outro día dáballas. Gloria, a irmá, reprocháballe a súa inxenuidade. “Non ves que se aproveitan de ti? Van pedirche todos os esmoleiros da bisbarra”. E así era. E Faustino, facendo oídos xordos dos sensatos consellos da irmá, dáballes todo o que tiña. Continue reading A roseira de don Faustino →

X. Ricardo Losada. Ao rematar de ler o pequeno ensaio de Wystawa Symborska Os pés do príncipe, por non falar doutras partes do corpo, decidín ver de novo As amizades perigosas de Stephen Frears, coa fin de comprobar algo que a poeta polaca comenta sobre as películas que tratan de recrear o século XVIII. Tras constatar que o atrezo e os interiores adoitan ser fidedignos, di: “Porén, ningún dos directores se decidiu aínda a mostrar o lixo, os eccemas, os herpes e a sarna Continue reading Queridos mocos →

X. Ricardo Losada. Un Angeliño estelar marca un gol, lanza al Leipzig y elimina al Manchester United de la Champions. Cando lin o titular, a pesar da cantidade de palabras cheas de forza histórica, fonética ou económica, e a pesar de que pouco afectaba á información, o único que me chamou a atención foi o diminutivo iño. Continue reading Angeliño →