Fidel Vidal. Lenz Buchmann deixa de ser adolescente e entra no mundo dos adultos, quer dicir, faise definitivamente un home, da man do seu pai Fredrich, desde a súa autoridade, cando este lle impón a estrea sexual fodendo a criadita. Diante del, nunha especie de ritual machista, nun rito de iniciación. “Vais fazê-la à minha frente – repetia. Estas palavras do pai marcaram Lenz durante anos” (Gonçalo M. Tavares, Aprender a Rezar na Era da Técnica, Caminho, 4ª ed., 2011, Premio ao mellor libro estranxeiro en Francia, 2010). Unha orde a obedecer e unha aprendizaxe. “A cada vez que se cumpre uma ordem por completo confirma-se a hierarquia já existente e, nesse sentido, o coração tranquiliza-se”, vai pensar o Lenz anos máis tarde. Continue reading Aprender a Rezar na Era da Técnica
Arquivos da categoría Fidel Vidal
Branco, camiño branco
Fidel Vidal. O branco é o branco de neve dos contos de fadas, o branco da neve que tanto impresionou a John Christie: “Tralo o último libriño, nunhas poucas (citas) había referencias á neve ou á brancura. A maioría débense á miña fascinación polos primeiros exploradores polares”. Así Frederick Cook, sobre o Ártico: “… ningunha liña separa a terra do ceo, que están feitos da mesma substancia Continue reading Branco, camiño branco
Do verde como mensaxe
Fidel Vidal. “Verde, verde (…) Entre mim e o verde, a água do ar. A verde água do ar” (Clarice Lispector, A Paixão segundo G. H.). En canto dicimos verde axiña pensamos na herba fresca ou no efebo inmaturo. Mesmo na mirada pícara dun vello verde. Do latín viridis, vigoroso, vivo, mozo, resulta un termo complicado, xa que logo sendo unha cor ligada á serenidade e á esperanza, á boa saúde, tamén está relacionada cos velenos e coa morte. Continue reading Do verde como mensaxe
De manchas amarelas
Fidel Vidal. John Christie: “Ti dixeches: ‘É como se todas as cores (e en particular as puras) agardasen a espirse ou ser espidas’. “Quizais a cor ouro, que é especial (asociado á maxia e o sacro), é a única que está espida desde o principio”. John Berger: “Grazas polo ouro (…) A goma xaponesa é como o mel, non si? Será o mel o equivalente vivo do ouro?” Continue reading De manchas amarelas