Fidel Vidal. Cinco dos escritores máis prestixiosos do século XX –William Faulkner, Pablo Neruda, Gabriel García Márquez, John Coetzee, Doris Lessing-, son os autores dunha edición especial que, en cinco pequenos volumes metidos nun estoxo de cartón, conteñen os seus discursos pronunciados en Estocolmo por mor de recibiren o premio Nobel baixo o título de Discursos (Alfa Decay, 2008). Faulkner recibiu o de 1949 con atraso, dado que ese ano o Comité Nobel estimou que os aspirantes non cumprían os criterios nin os méritos suficientes. Así é que, en 1950, outorgáronse dous: o correspondente do ano baleiro ao autor americano e o seguinte a Bertrand Russel. Por iso é que o discurso de Faulkner fose ditado en decembro de 1950.    Seguir lendo Faulkner, a reivindicación do espírito →

Fidel Vidal. Deste libro (Rafael Chirbes, Diarios. A ratos libres 1 y 2, Anagrama, 2021) montado sobre apuntamentos escritos en diferentes cadernos, que nos mergulla nalgúns capítulos máis escabrosos e sórdidos da súa vida, só vou subliñar varios comentarios que fai sobre obras de autores españois. Para Chirbes, o silencio non é nada se non é “unha pausa entre dous sons. É a nada” (p. 258). Por iso necesita manter o motor en marcha, sexa lendo -estamos diante dun home apaixonado da lectura- e mesmo da escritura, que tanto lle custa. Seguir lendo Dos Diarios de Chirbes →