Marina Losada Vicente. A portada resoa na cabeza. Puido ser un vai á merda, ou es unha estúpida. No seu lugar, coa rabia saíndo polos ollos, a porta peta contra a porta e as paredes todas da casa reflicten os ecos dun silencio que nace do desexo contido de darme unha labazada.
É violencia de xénero se quen a exerce é outra muller? Continue reading Causas femininas
Marina Losada Vicente. Desde moza tomou a infusión que alivia a dor, ata que deixaron de fabricala. Preguntou por unha similar, para os mesmos síntomas, pero non recorda cales eran, nin o nome da doenza.
…a escrita é un medio de licuarse, de darse a beber. Podes servir un té, un café cargado, augardente…
Despois de meses sen remedios e sen doenzas decidiu saír do papel e facerse ver. Continue reading Licuarse
Marina Losada Vicente. Non acostuma a meterse en temas relixiosos; non é covardía, é protección; nin en temas políticos, en xeral. Non fala de feminismo, nin do colectivo LGTB, movementos que a teñen máis que convencida. Non entra a trapo cando os argumentos que poden resultar inocuos caen a segundo de que boca. E se por un descoido saca un tema, sen miolo algún, por facer ver que está viva, retira o pé do lume ao instante, en canto calquera parede lanza unha ofensiva. Continue reading Alcume
Marina Losada Vicente. Non me les porque só escribo de mulleres. É certo que o fago en feminino, pero máis espero dos homes que das mulleres. Pénsao ben. Das mulleres presento feitos por elas coñecidos. Dos homes, apunto maneiras, que deixan no aire, sempre abertas, as posibilidades de ser interpretadas, analizadas e, de se dar o caso, corrixilas. Continue reading Abre a muralla!