Marina Losada Vicente. Apuntouse a un obradoiro os sábados. A mestra propuxo un xogo como exercicio de presentación. Sentadas a unha mesa, as asistentas tiñan que coller un papel ao azar e escribir unha palabra que definise a compañeira que nel aparecía nomeada. Elvira, antes de abrir a folla que tiña na man, pensou en como a definirían a ela. Con cincuenta e sete anos podería ser a nai de todas as demais. De algunha, mesmo podería ser avoa. Abriu o seu papel e leu o nome de Yeisa, afroamericana, cunha preciosa melena e unha pel escura, escura, escura. Sentiuse sen liberdade de movementos polo fácil e polo difícil da escolla. Continue reading Sorriso →

Marina Losada Vicente. Nunca tivera uns zapatos de tanto confort e deseño. Nunca tivera un calzado de última xeración. Fixo falta un desconto do 70%, certo, pero eran seus. Cada día que os poñía lembraba o sorriso medio burlón da dependenta cando ela pasou por caixa. Entendeu que era de desprezo, algo parecido lle pasara en tendas dese nivel. Non era subxectivo, mesmo téñenllo dito na cara: “pode que esta tenda non sexa axeitada para vostede”. Unha vez porque pedira unha talla máis acorde co seu corpo e outra porque o prezo lle parecera algo demasiado. Incluso un día, que entrou para facer unha encarga dun amigo que só vestía de marca, e antes de abrir a boca Continue reading 40-39 40-41 →

Marina Losada Vicente. Saíu da consulta abraiada, esa era a palabra. Non esperaba tal. Cando ía pedir vez na súa perruqueira, mudou de idea. Nunca tal lle pedira e non tiña corpo para dar explicacións. Pensou en chamar a unha curmá que atendía na propia casa, pero o seu rexeitamento da competencia desleal de que exerce nas sombras, impediuno, a pesar de atoparse en horas baixas. Para o último autobús quedaban dúas horas, tempo para que lle fixesen a encomenda en Santiago.

Entrou no primeiro centro de beleza que atopou. Beleza? Ben ao contrario, unha vez rapada. Continue reading Calva sobrevida →

Marina Losada Vicente. Abril. Gravata colgada do pescozo, como unha gasa ao vento. Gravata na man, camisa branca, chaqueta sen abotoar. Gravata pendurada do maletín, ancho e compacto. Gravata e chaqueta na man, camisa aberta ata a altura do peito, maletín en bandoleira, cargando contra as costas. Continue reading Algo non cadra! →