Arquivo da categoría: Lois Agrelo Arxóns

Glasses

SOFALois Agrelo Arxóns. Parece que un tipo quedou a durmir nos sofás da facultade. Un tío pelado de gafas. Non se move moito. As estudantes mírano polo recuncho do ollo mentres mastigan a tortilla rodeada de pan. Moveuse. Xirou un pouco cara a un lado. Agora ten as gafas medio descolocadas e comezan a pingarlle unhas babuxas que baixan lentamente pola comisura, acercándose ameazantes ao coiro granate do sofá. Seguir lendo Glasses

Le temps est bon

sangreLois Agrelo Arxóns. «Le temps est bon, / le ciel est bleu / j’ai deux amis qui sont aussi mes amoureux / nous n’avons rien à faire rien que d’être heureux». Nunha sala sen portas, tres persoas míranse fixamente unha á outra, formando un triángulo máis ou menos escaleno. Os ollos trasládanse e atópanse en intervalos semirregulares. Bang bang. Unha delas dispara. Algunha das outras dúas está agora ferida de bala mentres a restante recúa con horror antes de enfrontar á agresora. As paredes de ladrillo rosa calan. Apenas ten sitio para sacar un pequeno coitelo de obsidiana do peto. Seguir lendo Le temps est bon

I am ERROR

errorLois Agrelo Arxóns. [ERROR 404: Not Found] Perdido. Está todo perdido. Calquera curso de acción resultaría inútil, un gasto da pouca enerxía que queda. O único lóxico é agardar o final. Estes son os últimos minutos. Polo menos quedarán rexistrados. Pero tampouco servirá de nada. Pronto todo isto non será máis que un vago recordo. Con sorte, quedará unha marca que significará algún tipo de legado, probablemente indescifrable, para os que quizais nunca veñan despois. Seguir lendo I am ERROR