Domingo Regueira. O orco de Virxilio nada tiña que ver co noso; só hai unha lixeira afinidade ao situalo no fondo dos océanos. Contan uns palmeiráns que, somerxidos nunha campá das plataformas do Mar do Norte, o viron baixar.
Procedía da rexión dos hiperbóreos e, cando chegaba á ría, emerxía na praia do Baluarte onde unha eufórica comitiva canina o recibía. Continue reading O espanta Orcos
Domingo Regueira. “O corpo existe tan só para que o Espírito se manifeste”. Isto escribíao un señor do século XIX.
A metempsicose é unha doutrina segundo a cal as almas, despois da morte, transmigran a novos corpos para correren unha nova aventura.
Hai almas de artistas, funcionarios, mercenarios, exotéricos e esotéricos; estes últimos —segundo contan—, dispoñen de singulares enerxías que lles permiten relacionarse coas deidades, viaxar ao astral e leren nos “Arquivos Akáshicos” canto lles peta. Son os que máis saben destas cousas; pero só llelo contan aos iniciados. Continue reading Encarnación e reencarnación (Choncha e rechoncha)
Domingo Regueira. –Manoeeell!! Aaaac… comeeeeer!!!
–Xa bouuuuuu! —Contestaba Manuel dende as Lobeiras onde pescaba ás fanecas.
Antes desta estúpida xeración, as ondas sonoras esvaraban por riba do mar e case se vían camiñar a 343,2 m/s. Coido que antes ían máis lentas. Continue reading O móbil de antes
Domingo Regueira. Contábame unha veciña —que xa morreu—, que un destes espíritos capaces de transfigurarse en persoa aparecera no salón do baile e chamaba a atención polo seu porte. Con traxe branco, zapato de charón e sombreiro de palla, era o fito de todas cantas pousaban nos bancos.
Veume sacar a bailar e eu, compracida, púxenlle a man no ombro e alá fomos ondeando o valse pola sala adiante. Continue reading O demo familiar