Pedro Ferrández Rivera. “Hai unha festa na miña mente e espero que nunca se deteña” (Memories can’ t wait. Talking Heads). O antónimo de celebrar é o baleiro, o deserto. O deserto para a vida é como o silencio para a música, un indicativo de que algo ten que cambiar, algo ten que soar. Corrían os anos oitenta e un amigo, que só regala cousas que o apaixonan, envolveume nun papel de agasallo espiritual a recomendación do Ulises de Joyce. Seguir lendo O meu Bloomsday
Arquivo da categoría: Pedro Ferrández
Ética del desorden ou o pensar analfabeto
Pedro Ferrández. “Á hora de pensar, o home non necesita máis escola que os mil embates cos que nos asedia a violencia de vivir” (Ignacio Castro). O pensar analfabeto é un termo utilizado por José Bergamín: “Todos os nenos, mentres o son, son analfabetos”. Iso escribe nun texto do ano 1930, A decadencia do analfabetismo. É dicir, para Bergamín, analfabetismo e inocencia van da man. Para o pensar analfabeto a recuperación desa inocencia, o asombro do neno, é fundamental. Remite moito Bergamín ao analfabetismo popular grego que el chama “albas da aurora, a pura ignorancia espiritual, a clara apetencia celeste”. Seguir lendo Ética del desorden ou o pensar analfabeto