Fidel Vidal. Giacometti (1901-1966) escribe sen pretensións literarias o que lle confire aos seus textos unha sorte de frescura moi atraente. Se ben son as esculturas as que lle dan maior recoñecemento ao autor, pola miña parte eu gusto en igual ou maior medida e valor dos seus debuxos e pinturas. “A violencia –di- emocióname nas esculturas”. “Esa violencia, atópaa na realidade?”. “Coido que si. En todo. E máis alá. Ademais é o que máis me sorprende: incluso na cabeza máis insignificante” (Escritos). Continue reading Giacometti, escultor de liñas (II) →

Fidel Vidal. O nome de Alberto Giacometti lévame a contemplar na memoria, ademais dun dos seus enfraquecidos e espigados Camiñantes, outras dúas imaxes sorprendentes: a primeira, o propio autor andando, medio encollido, amparándose da choiva coa gabardina pola cabeza e, a segunda, un matrimonio de xaponeses posando sentadiños nunha banqueta fronte ao artista no seu abarrotado taller, un auténtico cubil segundo expresión dun dos seus máis prezados críticos e amigos. Un cuarto desarranxado e ateigado de obxectos sen espazo para tan abundante material: ferramentas, esculturas, pinturas, debuxos. Continue reading Giacometti, escultor de liñas (I) →