Domingo Regueira. Contábame unha veciña —que xa morreu—, que un destes espíritos capaces de transfigurarse en persoa aparecera no salón do baile e chamaba a atención polo seu porte. Con traxe branco, zapato de charón e sombreiro de palla, era o fito de todas cantas pousaban nos bancos.
Veume sacar a bailar e eu, compracida, púxenlle a man no ombro e alá fomos ondeando o valse pola sala adiante. Continue reading O demo familiar