Román Arén. Por idade Torcuato Luca de Tena (1923) pertence á xeración de Carlos E. De Roy, Rafael Montesinos, José Hierro e Pablo García Baena, pero, aínda que comezou a súa carreira literaria como poeta, a crítica non o considerou nunca unha figura importante e o seu éxito, sobre todo popular, veulle como novelista. Os da miña xeración, e os da anterior, lembrarán unha novela de adolescencia, Edad prohibida, que fora publicada en 1957 ou 1958, case ao mesmo tempo que La vida sale al encuentro, de Martín Vigil. Novela amena, algo moralista, convencional, pero ben escrita, os críticos “serios” non a valoraron, pero o autor non carece de maña literaria. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CXLIV. Torcuato Luca de Tena →

Román Arén. Quen asinaba César M. Arconada nacera en Astudillo, Palencia, en 1898 e o seu primeiro apelido era Muñoz. Foi figura importante na vangarda española, autor de ensaios como En torno a Debussy (1926), Vida de Greta Garbo (1929) e Tres cómicos de cine (1931), pero tamén narrador social en Los pobres contra los ricos (1933) e Reparto de tierras (1936), ademais de importante xornalista en <El Diario Palentino>, <La Gaceta Literaria>, <Octubre>, <Tensor>, <Nuestro Cinema> e <Mundo Obrero>. Cultivou tamén o teatro en 3 farsas para títeres (1936) e foi importante poeta ultraísta en Sed (1922) e Urbe (1928). Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CXLIII. César M. Arconada →