Román Arén. Non coñecín a poesía de Rodolfo Serrano, mais polo seu último libro, El frío de los días (2021), descubro que este é o seu décimo poemario e que músicos como Javier Nervio, Ismael Serrano ou Andrés Molina puxeron música a algúns dos seus poemas. O autor naceu en 1947 en Villamanta (Madrid) e foi xornalista, premiado polas súas crónicas parlamentarias editadas en <El País> e, ademais, gañou o Premio Mesonero Romanos pola súa colección de artigos “Historias de Madrid”. Fóra diso, publicou ensaios, novelas e libros de historia. No volume El frío de los días, subtitulado “Viejos tangos encontrados en una maleta”, atopo o poema “Noche en la aldea”, adicado a Valle-Inclán, ou, mellor, a Bradomín. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá. Rodolfo Serrano e Valle-Inclán. CLX
Arquivo da categoría: Música
O xoguete de David Bowie
Gonzalo Trasbach. Seguindo o ronsel doutras grandes figuras do rock e do pop, como Bob Dylan, Neil Young, Aerosmith, Shaquira e Bruce Sprinsteen, entre outros, os herdeiros de David Bowie acaban de vender o catálogo das súas creacións musicais por un valor de entre 230 e 250 millóns de dólares á compañía Warner. A venda confirmouse poucos días antes de que se conmemorase o quinto aniversario do pasamento do artista británico, acontecido o 10 de xaneiro de 2017, e que nacera nun barrio de Londres un 8 de xaneiro de 1947. Seguir lendo O xoguete de David Bowie
Let it Be e as Nagra Tapes
Gonzalo Trasbach. Nestes últimos meses deste ano celebramos o 50º aniversario da publicación do disco que pechaba unha traxectoria incomparable, e á vez rubricaba a disolución do grupo máis relevante e famoso de todos os tempos da historia da música pop: “Let It Be”, unha obra que comezou a xestarse en xaneiro do 1969 e deveu nun avispeiro de especulacións erradas para os anos vindeiros, pero tamén é ao mesmo tempo un rexistro, unha demostración da maxia musical na que vivían instalados os de Liverpool desde 1966. Seguir lendo Let it Be e as Nagra Tapes
Buena Vista Social Club, 25 anos despois
Gonzalo Trasbach. Cuba: son e ritmo. Música. Sensualidade e cadeiras cimbrando. Bocas pintadas, frescos sorrisos. Luxuria salgada nas rochas do malecón. A Habana. Silencio e ruído. Ateigada de cornechos misteriosos. Nenos xogando na escuridade morna da noite en rúas poeirentas. Escunchada coma unha vella desdentada bailando un bolero cun puro na boca. Mirada de bicha que che di ao pasar: <Si te tratan mal allá, ¡vente pa´ca, mi amol!”>. Seguir lendo Buena Vista Social Club, 25 anos despois