Todolos artigos de: cafebarbantia

Mulleres silenciadas

desterradasPilar Sampedro. O silencio co que se envolveron as vidas e obras da parte feminina da humanidade é coñecido. Día a día van saíndo á luz diferentes historias de mulleres que tiñan que ter alcanzado celeridade e permaneceron no lado escuro do escenario. Sucedeu en todos os ámbitos, na ciencia e nas letras, nas artes e na política…

É ben certo que o papel que se lle asignou á muller, recluíndoa no espazo privado ou conducíndoa ós labores que eran menos valorados, remitíndoa aos coidados, ás tarefas anónimas e á sombra de pais e cónxuxes, colaborou nesta invisibilidade. Seguir lendo Mulleres silenciadas

O “Mundo feminino” de Graham Rawle

Graham Rawle - Woman's World portadaAlberte Pagán. O meu primeiro encontro com a obra de Graham Rawle tivo lugar nos anos noventa no Weekend Guardian, no que publicava semanalmente as suas bem-sucedidas Lost Consonants. Estas vinhetas cómicas, sustentadas em jogos de palavras e de imagens e ideais para a aprendizage do idioma, bebem dumha longa tradiçom humorística na literatura em inglês que nace dos calembures de Shakespeare e desemboca nos trocadilhos a grande escala de Finnegans Wake, passando polas palavras híbridas e acrónimos de Lewis Carroll. As suas posteriores Bright Ideas, publicadas em The Times, continuam esta veta de engenho e humor inteligente. Seguir lendo O “Mundo feminino” de Graham Rawle

De promesas (in)cumpridas

Fidel Vidal. Non ter palabra, faltar á palabra (dada), aplícase a persoas pouco serias, sobre todo se a quen se lle deu non o merecía. Lémbrome dunha viúva amiga que ficou abraiada cando, máis dunha persoa, achegouse á súa casa para lle entregar unhas boas sumas de diñeiro. Ela descoñecía a que viña tal sorpresa. Eran débedas que adquiriran co seu defunto esposo. Seguir lendo De promesas (in)cumpridas

Pentagrama de excrecións

png-transparent-musical-note-graphy-musical-note-brown-photography-materialMarina Losada Vicente. Chamáballes a atención que cando Luís ía ao  baño, tiraba da cisterna cada pouco. Para uns, significaba que se aburría. Para outras, que non soportaba o seu propio cheiro.

Na cea de nadal, con copas de máis, acabaron falando de cagadas e mexadas, e, dentro do desvarío, alguén preguntou que pasaba coas feces do compañeiro, se resultaban “pegañentas de máis” para que necesitasen ración cuádrupla de auga. Seguir lendo Pentagrama de excrecións