Xerardo AgraFoxo. Cando o arcebispo francés Berenguel de Landoira recuperou a súa liberdade despois de estar 12 días detido nas escuras celas da catedral de Santiago, onde tivo que sacrificar un cabalo para matar a fame, dirixiuse ao Castelo da Rocha Branca e logo á fortaleza do Tapal de Noia Seguir lendo
Xerardo AgraFoxo. Admirado amigo: esta maña solleira fun ao xeriátrico para despedirme de miña nai e, coa cabeza ateigada de temas relacionados co Brasil, debruceime con dúas anécdotas ben curiosas. A primeira ten unha dimensión literaria. Conversando cunha das amables empregadas do centro souben que era de Cotobade. De súpeto veume á cabeza Nélida Piñón. Sabería que esta escritora tiña raíces nese concello? A resposta foi inmediata “É miña prima!”. E deseguida explicoume algúns pormenores da autora de A República dos soños. Mesmo me fixo unha “encarga” para ela. Seguir lendo
Foto: Marcos Creo
Xerardo AgraFoxo. Cando morreu no ano 1316 o arcebispo Rodrigo de Padrón, os enfronta-mentos entre os burgueses e o cabido compostelán para nomear o seu sucesor trouxeron conse-cuencias insospeitadas. Entre os candidatos que se presentaron para sucedelo, o cabido escolleu dous: Rodrigo Ianes de Parada, sobriño do prelado anterior, e Afonso Iañes, xuíz de Luou. Seguir lendo
Xerardo AgraFoxo. Esta novela está baseada nun feito real, pero antes de explicalo convén saber como se reconstrúe o seu argumento. A obra está alicerzada a partir de tres vértices: Anibal, un profesor de matemáticas que vive nas marxes da sociedade (“A súa misantropía gardaba soterrado un pasado lacerante”), Ela, a Pintora, protagonista dos seus papeis e das súas obsesións, e o narrador da historia (“que conta o que sucedeu logo de morrer o meu amigo Anibal Moreda”). A través destes tres eixos coñecemos a vida de Ela, Artemisa Gentileschi, a pintora italiana violada un día de maio do ano 1611, cando só tiña dezasete anos, por Agostino Tassi, un amigo do seu pai, que se comprometeu a casar para que a moza evitara a vergonza pública. Seguir lendo