X. Ricardo Losada. Nunca me molestou, pero agora comeza a molestarme, e vou aproveitar esta tribuna para protestar. Non me parece ben que cada vez que se quere representar un vello, sobre todo nas ilustracións para nenos, se representen con moita calva e pouco pelo e, por riba, pelo branco. Seguir lendo Consumidores bolxeviques →

X. Ricardo Losada. Non me sorprendeu pero creo que é conveniente subliñalo. Outra crise e de novo se poñen en primeiro plano os valores éticos e cívicos da poboación. Cos sanitarios, por exemplo. Non nos limitamos a dicir que cumpriron con rigor e eficiencia o seu profesional deber hipocrático, senón que os elevamos máis alá do ámbito laboral ao ámbito divino do heroísmo cívico. Seguir lendo Por unha Ética exponencial →

X. Ricardo Losada. Unha das cousas boas que me trouxo a crise do coroavirus foi decatarme de que teño mans. Antes usábaas acotío, pero da mesma forma automática e distante coa que uso o aparato dixestivo ou o corazón. Incluso ao principio da crise, cando as autoridades sanitarias recomendaban lavalas, pero vía con soberbia occidental a epidemia en China, limitábame a enxaboalas Seguir lendo Hipocondríaco →

X. Ricardo Losada. Supoño que a moitos pais lles pasaría o mesmo que a Alejandro Zambra, iso que tan ben narra no seu moi recomendable libro Tema libre: Pero igual me complace anunciar aquí que la primera palabra pronunciada por mi hijo, hace ya varias semanas, fue la palabra papá. La dice todo el tiempo, es la única palabra que dice. Todavía le cuesta, eso sí, articular la bilabial oclusiva sorda p, por lo que momentáneamente la reemplaza por la bilabial nasal sonora m. Non me digades que non é xenial! Un pode reconstruír a partir desa irónica anécdota o conflito entre maternidade e paternidade de toda a historia da humanidade, e moitos dos conceptos principais da obra de Freud Seguir lendo Un conflito entre bilabiais →