X. Ricardo Losada. Vendo chorar desesperadamente o outro día un neno de catro anos, pensei, co novelista Nicholas Delbanco, que a esa idade, un xa ten experimentado todo o que necesita para escribir ficción: amor, dor, perda, aburrimento, cólera, culpa e medo á morte. Despois recordei unha foto que teño con meu pai (a máis antiga como bípede) na terraza dun bar a esa tenra idade e, como non podía ser doutro xeito nun tipo coma min, decidín comprobar se o apotegma de Delbanco se cumpría na miña propia experiencia. Seguir lendo Neno con vida de novela →

X. Ricardo Losada. Acabo de facelo. Escoitei as tres cancións que un estudo psicolóxico da universidade de Groninga (Holanda) considera que teñen un efecto instantáneo máis positivo no estado de ánimo. Don´t stop me now de Queen, Dancing queen de Abba e Good vibrations de The Beach Boys. Os psicólogos usaron fórmulas matemáticas derivadas de varios factores emocionais e analizaron cancións dos últimos 50 anos. Sinto contrariar o estudo. Nin me levantaron o ánimo nin me emocionaron nin me fixeron mover os pés. Seguir lendo Tres cancións e un algoritmo →

X. Ricardo Losada. Juan Villoro conta no seu último libro a historia dun gobernador mexicano que ofrecía comidas íntimas, segundo el mesmo dicía, para 150 persoas. Tamén revela que un dos méritos do escritor Jorge Ibargüengoitia era comprender moi ben que os heroes non se forxan no cumprimento do deber senón nos avatares da súa moi humana condición, e pon como exemplo que moitas batallas gañáronse porque un xeneral desexaba almorzar o seu guiso favorito nunha cidade ocupada. Os desexos máis nimios e o azar provocan peripecias que os políticos e os costumes transforman en epopeas. Seguir lendo A utilidade do desexo →

X. Ricardo Losada. Hai unha pregunta que me fago moitas veces. Como é posible que despois de estudar Filosofía e ler autores como Nietzsche ou Wittgenstein con enorme pracer me gusten series como Dous homes e medio, tan vulgares? Hai meses escribín neste mesmo café unha serie de artigos sobre cus, cacas e cagarrías que me produciron un gran pracer, como escritor e como lector. Seguir lendo Cu cu rru cu cu, filosofía →