X. Ricardo Losada. Leo nun artigo de Ignacio Echevarría: “Nuestra época, sí, parece plantear la disyuntiva entre la especialización exclusivista, que abonan los circuitos académicos y las dinámicas científicas, y el frívolo picoteo del intelectual mediático, solicitado por y para todo tipo de asuntos, fiado de su ingenio, en efecto, y entregado a su voluptuosidad”. Ao pouco mándame un correo electrónico o imprescindible Manuel Cartea, e recórdame que teño que escribir o limiar para o anuario deste ano. A pesar de que escribín todos os limiares dos anuarios publicados, a miña primeira reacción é volver sentirme un intruso. Seguir lendo Limiar do Anuario de Estudos do Barbanza 2017 →

X. Ricardo Losada. Leo unha entrevista con Nacho Vegas, cantautor asturiano de 43 anos, e detecto o que a min me parece un erro de perspectiva moi habitual. Tras preguntarlle o periodista por unha experiencia cultural que cambiase a súa vida, responde: “Como a tanta xente, ler O gardián entre o centeo. Fíxeno aos 14, 15, 16 e 17 anos, e un amigo e eu falabamos como Holden Cauldfield. Que bobos éramos. Pero foi bonito”. Paréceme falso e perigoso dicir que aqueles dous adolescentes fosen bobos por identificárense ata ese punto con Holden Cauldfield. Falso, porque se unha persoa de 15 anos se comporta como unha de corenta, máis que un adolescente, é un vello prematuro. Seguir lendo Cándidos →

X. Ricardo Losada. CONTO. Nun río vive unha ra que axuda a outros animais a cruzalo. Un día pídello un escorpión. “De ningunha maneira”, di a ra, “seguro que me inxectas un veleno e morrerei”. “Como vou facer iso!”, retruca o escorpión, “fundiríaste no río e eu, que non sei nadar, seguiría a mesma sorte”. A ra, convencida polo razoa-mento, acepta, e cando están no medio do río, o escorpión pícaa. “Por que?” Seguir lendo Blasfemando contra Disney →

X. Ricardo Losada. Está de moda Walt Whitman, e paréceme ben pois hai unha parte da súa forma de enfrontarse ao mundo que me gusta moito, e que está moi ben exemplificada nunha anécdota. Thoreau, un amigo, visítao no cárcere, e pregúntalle como é posible que un home coma el estea alí. Whitman respóndelle: “Como é posible que un home coma ti estea fóra?” Seguir lendo O cárcere da natureza →