X. Ricardo Losada. Pasei moitos anos negándome a botar protección solar, a pesar de que as persoas que me rodeaban reco-mendábanmo con teimosía. Xa sabedes os argumentos. Cancro de pel, e esas cousas. Eu sempre lles dicía o mesmo. Tomar o sol protexido con cremas é como facer o amor con preservativo, unha traizón á sagrada Natureza. Hoxe protéxome, e recoméndolle a todo o mundo que o faga. Seguir lendo A fin dos sermóns →

X. Ricardo Losada. Encántanme os nenos, pero non teño, nin moito menos, unha visión idílica. Disfruto xogando e paseando con eles, pero ás veces danme ganas de… De feito, dúas das escenas máis sinistras que teño vivido proceden do mundo da infancia. A primeira, un neno que berrega polo biberón. Como dixo alguén, dá a impresión de que por conseguilo sería quen de destruír o universo enteiro. A segunda, un neno que chora desesperadamente, mesmo dando a impresión de que lle vai dar un ataque ao corazón, porque os pais non lle cumpren un capricho e, en canto llo cumpren, en milésimas de segundo, pasa ao estado emocional antagónico, o da plena felicidade, cun sorriso que para si quixera un psicópata e asasino en serie. Seguir lendo O alarido dun neno →

X. Ricardo Losada. Puxen o título deste texto sen saber de que falar, así que pido desculpas se me sae unha parvada. Vendo no canal de Historia un documental, mencionaron o rei persa Jerjes e, de súpeto, pensei Jerjes Jajá. Son ese tipo de cousas ás que os psicólogos lles sacan moito partido descubrindo asociacións inconscientes, pero a min non me van ese tipo de solucións. Menos aínda nese caso pois era moi evidente que asociara Jerjes con jajá porque en vez de Jerjes o meu inconsciente (xa vedes, non hai forma de escapar dos psicólogos) debeu oír Jeje. O resto é obvio. Un tipo coma min non podía deixar escapar a oportunidade de escribir un texto con ese marabilloso e risoño título. Jerjes Jajá. Seguir lendo Jerjes Jajá →