Carlos Mosteiro. A John Barth non o atopei eu. Cheguei a el por prescrición facultativa. Laíño apareceume un día cun libro en edición de peto. “Toma, le”. Era A ópera flotante. Abrino como abrimos todos un libro recomendado, como un melón que non sabemos como estará por dentro e se será ou non para o noso padal. Empeceino con distancia, remateino con  entusiasmo. Se indagades na biografía e na obra de Barth veredes que é un escritor posmoderno, de feito creo que é o paradigma do escritor posmoderno (metaliteratura, xogos literarios continuos, ausencia do eu colectivo, a convicción de que a novela é un pastiche onde cabe de todo, intertextualidade…). Seguir lendo O plantador de tabaco, de John Barth →