Antonio Piñeiro. A man e o bolígrafo, dúas cousas que inmediatamente nos traen a idea do trazo, do esbozo e do debuxo; do xesto artístico puro. Ultimamente vexo moito o mestre, Manuel Ayaso, debuxar así. Velo é comprender nun instante o impulso emocional da arte. Seguir lendo Man e bolígrafo. Manuel Ayaso
Arquivo da categoría: Antonio Piñeiro
Paisaxe tórrida. Veiras Manteiga. Antolóxica. 1972-2019
Antonio Piñeiro. Xosé Luís Veiras Manteiga convídanos neste verán á súa exposición antolóxica no Museo do Gravado de Artes. Amósanos nela dende o seu percorrrido polas vereas da iniciación, onda os mestres e os lugares nos que traballaron (Cézanne e Duchamp. Van Gogh e De Kooning. Millet e Bacon. Matisse e Turner. Referencias que Veiras exhibe coa mesma devoción coa que as atesoura nos andeis Seguir lendo Paisaxe tórrida. Veiras Manteiga. Antolóxica. 1972-2019
Maquinismo e maxicorrealismo
Antonio Piñeiro. Deixoume un inusual pracer a exposición de Luis H. Hernández. Desde a súa admiración daliniana, a súa vocación diverxente e o seu taller de Puerto Seguro, tráenos unha deliciosa visión da realidade múltiple, a través dun orixinalísimo encaixe nas liñas do realismo máxico. Seguir lendo Maquinismo e maxicorrealismo
Abstracto para «Á sombra da cinza»
Antonio Piñeiro. O pensamento é adoito un estorbo. Isto, que lemos nalgún libro de psicoloxía, proporcionounos unha vez a clave da interpretación da plástica directa, a da inmediatez, do xesto e, malia o paradoxo, da idea libre: da idea que, séndoo, voa sobre os desordenados recullos da conciencia emocional. Seguir lendo Abstracto para «Á sombra da cinza»