
Antonio Piñeiro. O tempo, ás veces, volve a nós a través do intre, da paisaxe moldeada por unha raiola, un estado de ánimo ou a lente sensibilizada dun fotógrafo. Hai ese algo que conservan os obxectos, os recullos, e que a miúdo só ese trebello propiciador é quen de extraer. Ese algo polo que sabemos que o con non é só un con. Seguir lendo A luz fluída de Manuel Paz