Xosé Manuel Lobato. Era a data esperada, ansiada durante todo o ano, na véspera o avó saía de tardiña co sabio pretexto de visitar algunhas leiras e os cultivos que nelas tiña.
Mais tan ilusionado coma aquel neto que sempre o acompañaba naquel día especial, o ancián collía folgos segundo o crepúsculo avanzaba, os dous soñadores ían aproximándose lentamente ata aba poñente do Pico.
No cumio, último suspiro do día mentres no val a curta noite abría as súas fiestras ao un lume purificador que se amosaba brincador co ar. Seguir lendo Enredo lumínico