Francisco Ant. Vidal Blanco. Onde queda aquel cemiterio de aldea, que tanto botaba de menos o esqueleto do ollo de vidro, de Castelao, porque ó menos alí, arredor da igrexa, xuntábanse cada domingo os veciños a falar e o finado podía pórse ó día cos acontecementos da veciñanza, mentres que nun de cidade os finados viven illados, anda cada un á súa, e non participan das vicisitudes dos paisanos.
Francisco Ant. Vidal Blanco. Por culpa duns wasaps, e dos espíritos malignos que operan a través desta rede social (en palabras da autoridade), a mediados de novembro, impúxoselle o toque de queda a todos os mozos menores de 17 anos no pobo cafeteiro de Pajarito, nas montañas colombianas. Seguir lendo Espíritos malignos vía wasap
Francisco Ant. Vidal Blanco. O Moisés de Miguel Anxo ten uns corniños, porque san Xerome, patrón dos tradutores e autor da famosa Vulgata, confundiu unha palabra hebrea que significa «corno» con outra que quere dicir «rostro resplandecente», e como ninguén ousou corrixir ó douto santo, así quedou por escrito durante séculos. Seguir lendo Traducións, versións e interpretacións
Francisco Ant. Vidal Blanco. Visitando a catedral de Lugo, fronte a Nosa Señora dos Ollos Grandes, un neno de 10 anos tirou pola manga de seu pai e apuntoulle: «Ten unha teta de fóra». E a ninguén se lle ocorreu pensar que aquel cativo era indigno de entrar nunha catedral. Seguir lendo Os nus mal vistos