Francisco Ant. Vidal Blanco. Non somos únicos nin estamos sós. Os nosos medos e alegrías son semellantes a moitos outros noutros puntos do planeta e da historia. As modas, modos, usos e costumes transmítense de pobo en pobo, cópianse, adáptanse e mellóranse no día a día. E iso tamén forma parte da evolución. Podemos ser diferentes pero non dispares. Seguir lendo Semellanzas →

Francisco Ant. Vidal Blanco. A media mañá, nesa hora en que as rúas se enchen de cafeteiros saíndo das oficinas e xubilados cansos de ler noticias e escoitar as radios, a miña rúa énchese de avós paseando cochiños de nenos. Moitos menos dos que sería de desexar, pero suficientes para que esa imaxe se grave na memoria e me lembre o álbum de fotos de miña tía María Seguir lendo Os primeiros pasos →

Francisco Ant. Vidal Blanco. Un día, San Patricio, para demostrar o malo que era vivir en pecado e o tremendo castigo que iso implicaba, fixo un pozo e retou a todos os presentes a baixar para ver como era o inferno. Pero, por se algún atrevido sentía a curiosidade de entrar con intención de desmentir a predicación do bispo, tamén os advertiu de que quen baixase posiblemente non volvería a subir endexamais. Seguir lendo Lixo no santuario →