Fidel Vidal. Pinocho está ben avisado por Pepito Grilo que lle advirte das consecuencias de non obedecer: “Ai dos nenos que se rebelan contra seu pai e abandonan caprichosamente a casa paterna! Nada bo lles pode suceder no mundo, e máis pronto que tarde acabarán por se arrepentiren amargamente”. Con todo e iso Pinocho foxe da casa e non quere nin pisar a escola. A día de hoxe, a escola, como institución, e non só durante o chamado período de formación obrigatoria senón máis alá, forma parte dunha colectividade pedagóxica da que é imposible escapar. Seguir lendo Pinocho (e V). De boneco a impostor →

Fidel Vidal. Non é infrecuente comprobar como a loucura se adianta ao futuro facendo real, polo menos na fantasía ou na imaxe, un soño humano. Por non lle quitar razón a unha megalomanía, lembrémonos dos variados Supermáns. E como sorríamos cando as nosas avoas despedían o presentador do telexornal da noite abanando as mans. Por non mencionar os guillados que, sen acompañante que o xustificase, falaban sós pola rúa. Hoxe, uns e outros, os raros son os que pasean calados, xa que logo máis que nunca e a cada pouco, vemos parolando soas, como consigo mesmas, ducias de persoas que non paran de latricar coa mirada perdida, ou, se acaso, coas pantallas dos seus teléfonos.    Seguir lendo Eloxio do encerro: os hikikomoris →