Fidel Vidal. O mundo, referíndose no seu día a Galicia Luís Seoane, está cargado de nomes e de historia, de historias. Así é que, ao comprobar o mal que nos vai, por culpa do deterioro cultural e material que asiste a este noso país tan desasistido, o seu temor a que as cousas, ricas mesmo en apelativos, fosen perdendo os seus perfís e a súa denominación, correndo o risco da caída no baleiro e na regresión Seguir lendo Tesouros da lingua
Arquivo da categoría: Ensaio
Non nos intimida acariñar o elefante
Mariña Pérez Rei. Adoita presentarse o traballo poético coma unha angueira individual, non exenta de misticismo e de halos bucólicos. Como moito, unha suma antolóxica e taxada de varios creadores exentos. Poucas veces se fala do elo que une autores e autoras, do traballo horizontal que nos alimenta, da conexión, da confluencia, das pontes que nos conectan. Sen menosprezar o esforzo individual, deberiamos recoñecer cando menos que a literatura ten moito máis peso colectivo do que se lle outorga, e que a autoría é unha creación relativamente moderna que medra ao amparo do selfie e do copyright. Seguir lendo Non nos intimida acariñar o elefante
Seleccións temáticas de libros infantís e xuvenís
Pilar Sampedro. Neste afán por dar a coñecer seleccións bibliográficas ao redor dunha determinada temática, de forma que as familias, os centros educativos,as bibliotecas públicas e todas aquelas persoas interesadas nesta produción teñan acceso aos títulos máis representativos, GALIX (Asociación Galega do Libro Infantil e Xuvenil Galego) pon á súa disposición unha nova Guía, neste caso, relacionada co medio ambiente. Clorofila en letra para curar o planeta é o seu título. Pártese da necesidade de que a rapazada se comprometa coa natureza, unha vez que se ten demostrado que os Estados e os seus Gobernos están máis interesados nas cuestións económicas e de mercado que en deixarlles o planeta nas mellores condicións. Seguir lendo Seleccións temáticas de libros infantís e xuvenís
O avance das pombas
Ignacio Castro Rey. Hoxe é imposible sentarse nunha terraza santiaguesa sen ser asediado por unha bandada de aves que case che quitan a comida da man. Na famosa película de Hitchcock tratábase dun trastorno transitorio dos paxaros, agora é unha cousa que ocorre todos os días. Tamén nas praias, coas anduriñas que nos queren roubar a merenda. Que pasou para que o consideremos normal? Seguir lendo O avance das pombas