Manuel Teira. Hai veces que a memoria non se sostén. Acontece coma co tempo, todo fica moi aló, coma se ese percorrido vital xamais se puidese desandar, coma se todo perdurase no silencio, e entón algo nos sacode e xorde esa físgoa perforando o ébano, os penedos… Algo resucita, como se un fogonazo de luz nos traspasase os ollos e, daquela, todo volve ser novo: a paisaxe, as estancias… Seguir lendo No mar dos Areos
Pilar Sampedro. Sempre ás voltas cos días d ou días D. Esta vez tócame falar do Días das Escritoras. Esta celebración vai pola sexta edición. Nace da Biblioteca Nacional deEspaña co obxectivo de reivindicar o labor e o legado das escritoras ao longo da Historia. Na Biblioteca Nacional, cada ano encárganlle o manifesto a unha escritora (neste, á poeta e filósofa Marifé Santiago Bolaños) Seguir lendo Os días D (…do desembarco)
![O Escritor. Carta_pastoral_Francisco_Landeira_Sevilla[1889]](http://cafebarbantia.barbantia.es/wp-content/uploads/2021/10/O-Escritor.-Carta_pastoral_Francisco_Landeira_Sevilla1889.jpg)
Pastor Rodríguez. Nado en Ribeira o 23 de maio de 1804, Francisco Landeira e Sevilla ocupou Cátedra de Dereito Canónico na facultade de Teoloxía de universidade de Granada cando só tiña 23 anos. En 1829 pasou á cátedra de Madrid, onde permanecerá ata 1850. Máis tarde foi bispo de Teruel, lugar no que comezou a publicar os seus escritos pastorais dende 1850, entre eles a Carta pastoral del Ilmo. Sr. Don Francisco Landeira y Sevilla al clero y pueblo de su diócesis (Teruel, 1853). En 1861 pasou a ser bispo de Murcia, cargo que ocupou ata a súa morte en Lorca o 15 de setembro de 1876, aínda que en 1872 estivera nomeado para ocupar a sé da Habana. Seguir lendo Francisco Landeira Sevilla, un bispo nado en Ribeira
Gonzalo Trasbach. Se a memoria non me falla, coido que foi Jacques Lacan quen nalgunha ocasión tiña dito que probablemente non había ninguén neste noso mundo que puidese definir cun mínimo de precisión que é iso que chamamos a felicidade, iso que parece que os humanos estamos obrigados a buscar coma se fose un imperativo categórico que debemos cumprir como sexa. Doutro lado, lembramos que desa palabra, partíndoa pola metade, obtivo a poeta Olga Novo o título do seu último e fantástico poemario: Feliz Idade. Neste libro hai na primeira páxina unha cita de Jorge Luis Borges fabulosa, como fabulosa é toda ou case toda a obra do arxentino. Seguir lendo Que é iso que chamamos felicidade?