Óscar Reboiras. Levo parte do verán coa idea de escribir sobre el. Como do estío quedan máis ben as sobras e ademais, veño de ler O infinito nun xunco, creo que é o momento perfecto para presentárvolo. Cada tarde, se o tempo acompaña (xa sabemos como foron estes meses) e estamos en Rianxo, imos coa nena ata a praia de Tanxil. E cada tarde, entre as sete menos cuarto e as sete, cando o sol perde folgos, aparece un novo habitante no areal. Eu chámoo o “O home dos libros” porque me fascina. Chega cun sombreiro de palla, unha cadeira de praia debaixo dun brazo, un suadoiro vermello (que o paso do tempo transformou en coral), uns pantalóns con múltiples petos esfiañados, uns tenis Joma verdes, negros e rosas e unha mochila da que colgan, nunha das súas tiras Seguir lendo O home dos libros →