Arquivo da categoría: Música

A música mecánica de Pierre Bastien

O mecano de Bastien em descanso
O mecano de Bastien em descanso

Alberte Pagán. O 12 de maio passado o músico francês Pierre Bastien actuou no Liceo Mutante de Pontevedra. O elemento visual é tam importante nas actuaçons de Bastien que chega a ser imprescindível. A sua música mecânica funciona melhor em directo, quando vemos o que escoitamos e escoitamos o que vemos. Seguir lendo A música mecánica de Pierre Bastien

Acordes vogando no ar

estrada (2)Xosé Manuel Lobato. Coñecer, transmitir e amar, tres verbas nun remuíño centrípeto en magnánima inspiración, que se mecen harmoniosas no vizoso berce poético de Xosé Luna. Un barrelo que navega na ondada oceánica, abalando e devalando acada a nosa terriña  para bambear, mentres maxina ás para dende o aire compartir. Desexando acougar preto da Lúa e, ollar o firmamento na procura dun ronsel de amoríos.

Soñado pentagrama poético impregnado de profunda e intensa admiración pola vida e a nai natura, suxestivas composicións para ser musicadas e interpretadas baixo o coruscar de fuxidíos luceiros do amencer. Seguir lendo Acordes vogando no ar

Falemos de discos

angel-olsen-phases-1Gonzalo Trasbach. Levo dous meses xirando ao redor de varios discos. E ningún deles é do 1968, o ano que un xornal da nosa terra tilda coma o que o cambiou o mundo. En que sentido?, ou só se trata da recreación do título dunha canción de Bob Dylan? En fin, talvez sexa mellor volver aos discos que máis me teñen ocupado no primeiro trimestre do 2018. Aproveito a ocasión para lembrar que Angel Olsen, autora do primeiro dos álbums dos que vou facer un pequeno comentario, actuará en Santiago (Auditorio Abanca) o 12 de maio. Seguir lendo Falemos de discos

Protomartyr, no seu mellor momento creativo

a1874843766_10Gonzalo Trasbach. Leo nunha referencia que o último disco de Protomartyr, “Relati-ves In Descent”, cae baixo a etiqueta post-punk. Paréceme pouco axeitada, se algunha o pode ser. Despois de todo, se non nos falla a cachola, o facho do punk axiña se apagou entre soflamas delirantes e populistas. A ese golpe nihilista do taboleiro musical seguiu unha sonora explosión de bandas que se coou pola greta aberta dunha escena até entón dominada polas pousadas vacas sacras do pop e do rock, para aportar un pouco de aire fresco a un negocio que daba inquietantes síntomas de  esgotamento. Seguir lendo Protomartyr, no seu mellor momento creativo