Román Arén. Foi un gran poeta Luis Rosales (1910-1992), pero vese preterido ás veces polo seu apoio ao franquismo e polo “asunto Lorca”. Comezou como poeta con Abril (1935), neoclásica pero de gran calidade. Na guerra enlixou o seu nome coa poesía franquista, pertenceu ao núcleo de <Escorial>, pero publicou logo dous grandes libros: La casa encendida (1940) e Rimas (1951). Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá. CXXVII. Luis Rosales →

Román Arén. Nacido en Lisboa en 1582, o conde de Villamediana pertence á primeira xeración poética do século XVII, a carón de Quevedo, Rioja ou Carrillo Sotomayor. Logrou como poeta sintetizar as diversas correntes que conflúen no Século de Ouro: petrarquismo neoplatónico, sátira brutal, elexía funeral… Famoso na lenda polo seu asesinato e os seus amores frustrados, faleceu o domingo 21 de agosto de 1622. Moi lido no seu tempo, as súas obras editáronse en 1629, 1634, 1635, 1643, 1644 e 1648, esquecido logo dous séculos, no XIX espertou de novo interese, pero a súa obra reimprimiuse só chegado o século XX. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá. CXXVI. O conde de Villamediana →