Agustín Agra. De partida debería confesar que non é a novela negra xénero que me encha o ollo. Mais tamén é certo que non deixo de achegarme a todas e cada unha das obras que Diego Ameixeiras tira do prelo, que gozo coas entregas do comisario Montalbano, e que son seareiro entusiasta do cínico Mandrake do Rubem Fonseca. Porén, coido que o meu gusto polas súas obras é froito da sabedoría literaria tanto do ourensán como do brasileiro, así como pola querenza inexplicable que teño por Sicilia, á que Andrea Camilleri radiografía con sabia precisión. Seguir lendo Agosto de memoria e morte →