X. Ricardo Losada. “Para meu irmán Tucho, que se escondeu/Para meus pais, que o atoparán”. Lendo unha novela extraordinaria de Siri Hustvedt, El mundo deslumbrante, atópome cunha desas coincidencias que nos encanta a certo tipo de lectores. Unha adiviña que me contara un profesor aos dez anos: Que é algo tan fráxil que rompe ao dicir o seu nome? Pero o encanto da feliz coincidencia rómpese nada máis ler a solución (o silencio), que non recordaba. De neno, cando a revelou aquel profesor, fascinoume cunha alegría pueril e luminosa, a alegría dun neno que resolve un enigma e non desexa máis que contarllo a outro. Agora, sen embargo, lendo este erudito libro, interrógame con enigmas aínda máis difíciles. Seguir lendo Os paxaros non son bos ornitólogos →

X. Ricardo Losada. Sentado nun banco na praia da Torre. Calma chicha na ría. Ensimesmado, recordo que esa mañá expliquei en clase dous filósofos gregos que admiro. Heráclito cría que a maioría dos humanos só percibimos o mundo cos sentidos: non existe nada permanente. Se os mariñeiros de Rianxo quixesen ser precisos, non poderían dicir que pescaron innumerables veces no mar de Arousa. Seguir lendo Nunca vin o mar →

X. Ricardo Losada. Non hai cousa que me deprima máis intelectualmente que o recurso ao principio de autoridade. Xa Aristóteles nos preveu contra el hai máis de dous mil anos. Era alumno e amigo de Platón pero chegou a conclusións distintas, e algúns acusárono de traidor. Aristóteles respondeulles: Son amigo de Platón, pero máis amigo da verdade. Curiosamente, os seguidores de Aristóteles durante máis de mil anos antepuxeron a autoridade do mestre á verdade. Cada vez que había unha discusión sobre un tema, deixando de lado argumentos e probas, resolvíase con aquela frase que popularizou o arcipreste de Hita: Aristóteles lo dijo y es cosa verdadera. Seguir lendo A.D. Rodríguez C. →

X. Ricardo Losada. Escoito dicir que está aumentando o machismo entre os alumnos de Secundaria. Non o poño en dúbida, nin vou cuestionar as conclusións duns estudos feitos con rigor. Pero non coincide coa miña experiencia de profesor. Eu vexo máis alumnos de pose machista que verdadeiros machistas. Explícome. ¿É machista un rapaz que di que os homes non poden facer as camas ou que as mulleres son menos intelixentes, pero que lle pide a unha compañeira os apuntes, porque os toma mellor, ou que lle explique matemáticas, porque as entende con maior facilidade? Eu creo que non. Pásame algo parecido cos afeccionados ao fútbol. Seguir lendo Supostamente machistas →