Arquivo da categoría: Román Arén

Galicia e os galegos na poesía castelá CLXIV. Jorge Luis Borges

EstanteRomán Arén. Falar de Borges é traer á memoria, para moitos lectores, a súa narrativa, mais o arxentino foi un gran poeta e ensaísta, ademais de antólogo, tradutor e crítico. Non foron poucas as amizades galegas de Borges na Arxentina, onde tantos dos nosos estaban emigrados ou exiliados. Outros intelectuais arxentinos era de orixe galega (os Borges eran de orixe portuguesa) e, entre eles, salientaba Francisco Luis Bernárdez, o cuñado de Cortázar, bo poeta conservador e moi católico, moi amigo de Borges na mocidade. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CLXIV. Jorge Luis Borges

Galicia e os galegos na poesía castelá CLXIII. Gaspar Aguilar

Juan_ribalta-retrato_del_poeta_gaspar_de_aguilarRomán Arén. O valenciano Gaspar Aguilar nacera en 1561 e faleceu en 1623. Poeta épico (La expulsión de los moros de España, 1610), lírico (Rimas humanas y divinas; edi. Moderna en 1951) e autor de la Fábula de Endimión y la luna, perteneceu á famosa “Academia de los Nocturnos”. Adoita figurar nas escolmas pola súa poesía lírica, pero non é esta o centro do noso interese senón polo poema no que alude aos condes de Lemos, con motivo das festas rexias en Valencia, pois o de Lemos era sobriño e xenro do valido real, o marqués de Denia e logo duque de Lerma. Aguilar foi dramaturgo, moi gabado por Cervantes e sabía describir moi ben os espectáculos Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CLXIII. Gaspar Aguilar

Galicia e os galegos na poesía castelá CLXII. José de Valdivieso e o Apóstolo

30128409226Román Arén. O toledano José de Valdivieso crese que naceu arredor de 1560. Ben coñecido pola súa dramaturxia, foi tamén bo poeta, famoso polo seu Romancero espiritual, editado varias veces no século XVII, unha delas en Madrid en 1638 e aínda reeditado en 1880. Outras das súas obras foron unha Vida de San José (1604) e o poema heroico Sagrario de Toledo (Madrid, 1616). O mellor da súa poesía adoita ser a que glosa cancións populares: letrillas e seguidillas, pero foi tamén autor de bos romances. En 1622 publicáronse os seus Autos sacramentales, e en 1630 os Elogios al Santísimo Sacramento. Hai reedición de 1984 do seu Romancero espiritual, a cargo de J. M. Aguirre, e desta obra a primeira parte xa saíra do prelo en Toledo en 1612. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CLXII. José de Valdivieso e o Apóstolo

Galicia e os galegos na poesía castelá CLXI. Luis Cernuda

Las-Nubes-Desolacion-de-la-QuimeraRomán Arén. Cernuda rematou por ocupar un lugar central na poesía española do século XX, mais non sempre foi así e non hai máis que lembrar a frouxa, e ás veces negativa, recepción que obtivo o seu primeiro libro, ao que acusaban de depender en exceso de Jorge Guillén. Ás veces, cando pensamos en Cernuda facémolo como poeta amoroso, o poeta dos amores e praceres prohibidos, ou no poeta elexíaco e mesmo no poeta da nostalxia de España no desterro. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CLXI. Luis Cernuda