María Xesús Blanco. Hai historias que te prenden dende a primeira frase. E escritores tamén. Iso é o que acontece con Ese Unicornio rosa (Finalista Premio Ala Delta, 2005) e co seu autor, Carlos Mosteiro (Xeve 1955, Pobra do Caramiñal 2017). Neste libro un neno a piques de cumprir nove anos, Miguel, escríbelle unha carta aos Reis Magos pedíndolle algúns agasallos. Entre eles un misterioso unicornio rosa que lle sorrí tralo vidro dun escaparate. Un segredo que non se atreve a contar por mor de ser visto coma un parvo. O fío narrativo lévanos logo da man deste rapaz, e da súa amiga inseparábel Carolina, pola rutina cotiá duns personaxes que viven situacións, ás veces complexas, nas que han de resolver conflitos Seguir lendo A bruxa e o unicornio →

María Xesús Blanco. E sei que son eu. Neste intre estou segura diso. Ai meu benquerido Andrés! Lembras aquel tren anello que colliamos acotío cando viviamos en Padrón? Como che gustaba percorrer todos os vagóns! E canto me preocupaba verte desaparecer! Aínda que me contaxiabas a túa ilusión na busca de piratas arrepiados e pillabáns debaixo dos asentos ancorados. E de vaqueiros e indios cabalgando á par da nosa ventá. Pois hai un tempo, meu fillo, a miña cabeza comezou a viaxar no tren da memoria, da túa e da miña, abrindo diferentes compartimentos. Como o da miña infancia, impregnado, no olor inesquecíbel, a pan acabado de facer no regazo do teu avó Manuel. Seguir lendo A carta da memoria →