Francisco Ant. Vidal Blanco. E como sabías a que hora habías espertar cando o único reloxo que existía era o de sol da igrexa? Así de inocente era unha das moitas preguntas que nos faciamos cando eramos cativos, e mentres uns nos falaban de que para iso había un galo en cada casa, outros lembraban a sirena da fábrica, aínda que esta é moito máis moderna que os máis primitivos reloxos mecánicos.
Francisco Ant. Vidal Blanco. Buck non lía os xornais e non podía saber da maldade da xente”. Máis ou menos así é como empeza A chamada do salvaxe, de Jack London, toda unha advertencia para introducirnos na serie de calamidades que o can do xuíz Miller vai pasar despois de ser roubado, vendido, maltratado e escravizado. Seguir lendo Buck non lía os xornais
Francisco Ant. Vidal Blanco. En certa ocasión, invitado a unha mariscada en Madrid por mor dun asunto laboral, un dos comensais, diante dunha fonte de nécoras, aseguroulle a Xulio que iso para el debía ser a comida de cada día, polo simple feito de ser galego. Seguir lendo Meigas e marisco
Francisco Ant. Vidal Blanco. Lembro unha tarde de pesca, cando un veciño me ensinou a recoñecer nunhas nubes a ameaza do nordés que nos obrigaba a recoller as liñas, ou a unha veciña que cada mañá, con só mirar para o oeste, prognosticaba para todo o barrio se se ía poder secar a roupa. Seguir lendo Prognósticos e augurios