Francisco Ant. Vidal Blanco. Este Na-dal souben a historia de dous norteamerica-nos que eran amigos desde hai máis de 60 anos, compañeiros de escola e do mesmo equipo de fútbol que compartían o descoñe-cemento da súa paternidade, un era adoptado e o outro non tiña pai coñecido, polo que ambos decidiron inscribirse nun banco de datos de ADN con intención de atopar ós seus verdadeiros proxenitores Seguir lendo A paixón e a culpa →

Francisco Ant. Vidal Blanco. Ese sentimento de orgullo por algo ben feito, acadado ou posuído que nos diferenza dos demais é o que nos leva a estampar a nosa sinatura, a poñer unha marca para deixar constancia do logro. Meu bisavó asinou un moble que gardamos na casa paterna como algo único. Algúns artistas foron máis lonxe, chegando a retratarse dentro da obra, desde o Mestre Mateo Seguir lendo Marcas de orgullo →

Francisco Ant. Vidal Blanco. Un asasino que despois se quita a vida non queda eximido de culpa. Unha vez máis, neste tipo de violencia demóstrase que a orde dos factores si altera o resultado. E non hai desculpa para tales actos, sen embargo, aínda se escoitan algunhas voces que tratan de xustificar esas actitudes.  Seguir lendo Os nomes da violencia →

Francisco Ant. Vidal Blanco. Ó lado de noticias que falan da seca, dos proble-mas para a agricultura porque non chove o que debía ou da nova vaga de fame que sofren os países de sempre, as estatísticas din que cada día hai máis xente fuxindo do rural para instalarse preto dos polígo-nos industrias, porque calquera de nós prefire a nómina dun taller mecánico a vender patacas Seguir lendo Cultivos na cidade →