Francisco Ant. Vidal Blanco. Quen non se sentiu algunha vez feliz en plena soidade, sen máis ocupación que a contemplación, iso que alguén chamou «o marabilloso paspar»?. Sen embargo, a soidade prolongada xa non é o mesmo. Seguir lendo A química do ánimo
Francisco Ant. Vidal Blanco. Pregun-teille ó director do banco dos meus aforros que é o diñeiro negro, e en vez de contestarme preguntoume canto necesitaba branquear. E esa pregunta, que debería ofenderme, fíxome anchear o peito, porque como todos sabedes ter diñeiro negro é un luxo reservado á flor e nata da sociedade, algo negado a quen non é máis ca un simple obreiro que nunca ten nada que corrixir no borrador da declaración de renda. Seguir lendo A cor do diñeiro
Francisco Ant. Vidal Blanco. Ata lembrando a Carlos Casares acabamos falando de Donald Trump e dos problemas do cambio climático que nos traen de cabeza a todos. E iso a pesares de que nunca se coñeceron. Como é ben sabido, o señor Trump non está de acordo con que as súas chemineas deixen de botar fume. Seguir lendo O paraugas universal
Francisco Ant. Vidal Blanco. Do milagre e aparición de Fátima, o que máis lamento é que sor Lucía pasase toda a vida enclaustrada, que sendo ela a escollida pola máis alta dignidade celestial para comunicarse coa humanidade, fixese votos de silencio por vontade propia ou consello superior, arredada da xente cando debería ser a encargada de percorrer o mundo para explicar o que viu e a mensaxe que a Virxe lle transmitiu. Seguir lendo Fátima