Francisco Ant. Vidal Blanco. Cóntase que o alcalde coruñés, Alfonso Molina, famoso entre outras cousas polo seu bo saque, acudiu en certa ocasión a un banquete e puxéronlle queixo da Arzúa na sobremesa. Véndoo comer un dos asistentes preguntoulle: ”Don Alfonso, vostede non pela o queixo?”. Ó que el respondeu: “E pela vostede o pan?”. Se fose hoxe, don Alfonso pelaría o queixo, tal e como recomendan as etiquetas, e se non pelaba o pan era porque lle gustaba sentir o crocante estalo da codia. Seguir lendo Comemos con medo?
Arquivo da categoría: Francisco Ant. Vidal Blanco
A celebración
Francisco Ant. Vidal Blanco. Estas explosións de felicidade que nos marabillan, que tanto se manifestan cando vemos gañar ó noso equipo, levando a unha catarse colectiva a toda unha morea de ducias de miles de espectadores, dunha cidade enteira fronte á televisión Seguir lendo A celebración
Bendito porco inmundo
Francisco Ant. Vidal Blanco. Nunha carta de Mahmet Alí a Usbeck, recollida por Montesquieu nas súas Cartas persas, cóntase como Noé organizou a arca e botou todos os desperdicios dos animais contra un lado, sen decatarse de que eran tantos que a barca comezou a escorar. Aconsellado con Deus, Noé virou a postura dos elefantes para que a súa bosta caese na outra banda e compensase a escora. Seguir lendo Bendito porco inmundo
Onde o pouso?
Francisco Ant. Vidal Blanco. As ánimas galegas non purgan no purgatorio coma calquera fillo de cristiá, coma calquera desas outras das que nos fala a clerecía ou nos amosan os petos de ánimas, onde algún santo ou a mesma Virxe María trata de botarlles un cabo, un cordón ou a corda do escapulario para sacalas do lume purificador.