Francisco Ant. Vidal Blanco. Cóntame un irlandés con quen coincidín estes días que, por aquilo de saír a tomar unha copa chamou a un amigo de infancia a quen había tempo que non vía, pero o home desculpouse, tiña a súa nai moi maior e debía quedar a coidala. Seguir lendo A memoria perdida
Arquivo da categoría: Francisco Ant. Vidal Blanco
Os xenes da pobreza
Francisco Ant. Vidal Blanco. Se a pobreza se transmitise por vía xenética, de pouco nos ía valer estudar, progresar no traballo ou esforzarnos por mellorar as condicións sociais e culturais do noso entorno sen ter á man un xarope para modificar o xenoma. Seguir lendo Os xenes da pobreza
Reformador irreprimible
Francisco Ant. Vidal Blanco. Os que algún día lemos o Siddharta de Hermann Hesse ou simplemente eramos seareiros da serie Kung Fu gardamos unha certa simpatía polas relixións orientais. Só moi recentemente nos preguntamos se a vida conventual deses monxes é tan decorosa como nola presentan, se nese illamento en que viven non existen os odios, as envexas e os abusos que se dan noutras comunidades. Seguir lendo Reformador irreprimible
A arte secuestrada
Francisco Ant. Vidal Blanco. Hai anos, un compañeiro de clase levoume á súa casa, onde me chamou a atención un gravado de Dalí presidindo o salón. Cando aquel viu que me dirixía a miralo, faloume do que pagaran por el e do certificado de autenticidade que gardaban cos documentos máis importantes da familia, pero non soubo dicirme que pretendía dicir o autor con aqueles debuxos que parecían sacados dun pesadelo. O famoso anacronismo da película Titanic, en que un millonario leva consigo un cadro de Picasso, debería servir para que nos preguntásemos para quen é e para que serve a arte, se é adorno Seguir lendo A arte secuestrada