Fidel Vidal. Non abonda con amar. Nada diso. É necesario dicilo, expresalo. E xamais renunciar nin ao amor nin ás palabras que o din. Velaí a diferenza entre o amor como afecto e o amor como paixón.

HAMLET.- ¿Que é amor? Ofelia, Amor é seguirte. Seguir lendo Don Hamlet, colgado ou suspendido? →

Fidel Vidal. A lei da prohibición do incesto é unha lei propia dos seres humanos. Non están obrigados a ela os faraóns, nin os emperadores e, moito menos, os deuses. Como case todas as leis, tamén esta vén dada desde o poder, o dono dos bens (terras, obxectos ou persoas), desde o amo e señor, co único propósito de suxeitar e someter os máis débiles e necesitados. E de expoñer, sen dúbidas, quen é o que manda. En canto á sedución, a pregunta é: Quen seduce, o adulto ou o neno? A nai ou o fillo? Ou trátase dunha historia entre dous iguais? No entanto, de comezo, existe unha diferenza: “Miña era a copa i o veleno”, acepta Gerda, nai de Hamlet. Seguir lendo Sedución e incesto →

Fidel Vidal. No teatro da vida representada nunha comedia onde cada quen participa co seu papel –como anotación marxinal da existencia-, nunca poderá o home escoller ocasión máis axeitada para se afirmar nel, coa posibilidade de alcanzar a vivencia máis crible que a propia realidade, por ser unha auténtica verdade, é dicir, verdade de autor. Seguir lendo Unha morte ben figurada →

Fidel Vidal. (A máscara non instaura unha distancia, senón outra proximidade –Claude Royet-Journoud-). A bioloxía ligada ao precioso seme, ao sangue dos Hardrada, do que tanto presume a Raíña Gerda (GERDA.- ¿Tés noxo do sangue dos Hardrada? (…) É un seme exquisito. Soamente dá dous abrochos cada xeración. É raro coma unha pedra preciosa), non é razón de paternidade nin de maternidade. Esta establécese a través da relación onde os roles póñense en marcha e vanse formando, non como home (Rei), muller (Raíña) e neno (Príncipe), senón en tanto pai, nai e fillo. Seguir lendo As verdades da/o fala/o →