Fidel Vidal. -Gustouche o meu pai?
-Gustou, e moito. Ten ese aquel de home reservado…
-Sen reservas. Tamén ti lle gustaches a el.
-Como lle gustou a xarda asada da cea de onte.
-Non sexas irónica. Estou dicindo a verdade. Non é que mo dixese expresamente pero noteillo na cara. A meu pai nótaselle deseguido cando alguén lle cae ben. Seguir lendo Conversas de escaparate. Todo se andará
Fidel Vidal. -Non teño visto manequíns de vellos.
-Nin de vellas. Sobre todo de vellas, que resisten máis. Houbo un tempo que as viúvas formaron asociacións moi activas.
-E os homes asociacións de viúvos?
-Non hai novas de que houbese ningunha.
-Pero o que me estraña é a falta de manequíns nos escaparates. Seguir lendo Conversas de escaparate. Vellos
Fidel Vidal. A historia comeza onde remata. Unha moza, Sada, leva catro días deambulando como unha somnámbula polas rúas de Tokio portando nas mans un trofeo. Trátase de certas partes anatómicas de Kichi, assúas partes, para entendernos. Cando a detiveron comentouse que amosaba no rostro unha gran felicidade. A escena aseméllase á dun toureiro que acaba de rematar unha faena maxistral. Morto o animal é premiado coas dúas orellas e o rabo. O rabo, o maior galardón que pode acadar un matador de touros. De aí o primeiro título da película: A corrida. Seguir lendo O imperio dos sentidos
Fidel Vidal. Publicada baixo o pseudónimo de Lou Delvig, Días sen fame (Anagrama, 2001) é a primeira novela de Delphine De Vigan. Nela relata, nunha sorte de confesión catártica, a loita que mantén contra si mesma, contra o seu corpo, contra a imaxe imposible. Trátase dunha obra autobiográfica, a crúa historia dunha rapaza que sufre de anorexia. “Todo sucedeu paulatinamente. Até chegar a iso”. “Até que o frío invadiu o seu corpo, inimaxinable. Un frío que lle anunciaba o final e que tiña que elixir entre vivir ou morrer”. Contada en terceira e en primeira persoa, unhas veces ela e outras Laure. “A delgadeza como un grito”. “Un saco de ósos nunha cama de hospital, iso é o que é. Nin máis nin menos”. A ganancia en peso, en gramos, implica intensos esforzos e moita disciplina. Seguir lendo Días sen fame, de Delphine De Vigan