Fidel Vidal. Arredor da morte ou a morte arredor? Nesta longa tempada cando alguén falece sentimos a curiosidade de saber se foi a causa da Covid. Como se as demais importaran menos ou non estivesen de actualidade. En certas ocasións Isaac Díaz Pardo dicía que lle gustaría morrer fusilado. Sen minusvalorar a efeméride patriota, pola miña banda, participando do ecoloxismo e esquecendo a San Mamés, eu anhelaba ser comesto polos leóns como os primeiros cristiáns no circo romano. Un xeito de acadar un privilexiado posto no santoral. Seguir lendo Arredor da morte
Arquivo da categoría: Ensaio
Cen anos de construción naval no Son
Manuel Mariño del Río. No século XIX construíronse moitas embarcacións tradicionais por carpinteiros de ribeira, tanto en Porto do Son como en Portosín. Daquela, a dársena sonense e a praia de Portosín fóronse enchendo de lanchas (as máis grandes volanteiras), dornas, bucetas e tamén barcos de maior porte, como galeóns e balandros. Seguir lendo Cen anos de construción naval no Son
Galicia e os galegos na poesía castelá CLXIX. Juan de Salinas
Román Arén. O sevillano Juan Salinas de Castro (1559-1642) non debe ser confundido co conde de Salinas, bo poeta, Diego de Silva e Mendoza (1564-1630). Juan de Salinas, que nalgunhas fontes dáse por morto en 1643, era sacerdote, viviu nun tempo en Italia e foi cóengo en Segovia, aínda que, cando herdou pouco antes de morrer, deixou o cargo e volve a Sevilla. Entre 1647 e 1650 editáronse as súas poesías, que foron reeditadas na súa cidade natal en 1869. Estudara en Salamanca, onde adquiriu o gusto pola poesía. Figura en varias escolmas, entre elas a de José Manuel Blecua (Castalia, 1984; 2017), sobre todo polos seus romances xeralmente humorísticos. Seguir lendo Galicia e os galegos na poesía castelá CLXIX. Juan de Salinas
Crer que se cre
Ignacio Castro Rey. O contrario da vida non é a morte, senón o medo. De aí a expresión popular: “Paralizado de medo”. Se se consegue saír dese estado larvario pode ser moi triste vivir en Occidente. Fanche crer que es libre, que podes pensar e vivir como queiras. Cando te dás conta estás a ser sinalado -ou silenciado- polo simple feito de que, en cuestións que incumben á nosa coherencia tribal, atréveste a pensar de modo distinto. Seguir lendo Crer que se cre